{[['
']]}
']]}
Ευλογήσαντος του Ιερέως.
Ψαλμός ρμβ΄
(142)
Κύριε εισάκουσον της
προσευχής μου, ενώτισαι την δέησιν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσον μου εν τη
δικαιοσύνην σου. Και μη εισέλθεις εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου
δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζών. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου,
εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου. Εκάθισεν με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος,
και ηκηδίασεν το πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδίαν μου. Εμνήσθην ημερών
αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου
εμελέτησα. Διαπέτασα προς σε τας χείρας
μου, η ψυχή μου ως γή άνυδρός σοι.
Ταχύ εισάκουσον μου,
Κύριε, εξέλιπε το πνεύμα μου. Μη αποστρέψεις το πρόσωπόν σου απ΄εμού, και
ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκον. Ακουστόν ποίησον μοι το πρωί το
έλεός σου, ότι επί σοι ήλπισα. Γνωρισόν μοι κύριε, οδόν εν ή πορεύσομαι, ότι
προς σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχρών μου Κύριε, προς σε κατέφυγον,
δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου, ότι
συ εί ο Θεός μου. Το Πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γή ευθεία,
ένεκεν του ονόματος σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνην σου εξάξεις εκ
θλίψεως την ψυχήν μου, και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου. Και
απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος σου ειμί.
Είτα τα
παρόντα Τροπάρια.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν ΄
ευλογημένος ο ερχόμενος έν ονόματι Κυρίου.
(Τετράκις)
Ήχος
δ’ ( ο υψωθείς εν τω Σταυρώ)
Ευαρεστήσασα Θεώ,
Αθλοφόρε, και πειρασθείσα ως χρυσός εν καμίνω, Παρασκευή πανένδοξε, βασάνων
πειρασμοίς, θαύματα πηγάζεις νυν, και νοσήματα παύεις, και τον υπεράγαθον του
Θεού Θεόν Λόγον, υπέρ ημών αεί εκδυσωπείς, όπως αυτού των δωρεών
επιτύχωμεν.
Δόξα
πατρί…. «Απολυτίκον»
Ήχος α’ (Της ερήμου πολίτης)
Την σπουδήν σου τη
κλήσει κατάλληλον, εργασαμένη φερώνυμε, την ομώνυμον σου Πίστην εις κατοικίαν
κεκλήρωσαι, Παρασκευή Αθληφόρε, όθεν προχέεις ιάματα, και πρεσβεύεις υπέρ των
ψυχών ημών.
Και
νύν «Θεοτοκίον»
Ου σιωπήσομεν, ποτέ,
Θεοτόκε, τας δυναστείας Σου λαλείν οι ανάξιοι, εί μη γαρ Συ προίστασο
πρεσβέβουσα, τις ημάς ερρύσατο, εκ τοσούτων κινδύνων: Τις δε διεφύλαξεν εως νύν
ελευθέρους: Ούκ αποστώμεν, Δέσποινα , εκ
Σου, σους γαρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.
Ψαλμός Ν΄
(50)
Ελέησον με, ο Θεός, κατά
το μέγα Έλεός Σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου, εξάλειψον το ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνον
με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν
μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου έστι δια παντός. Σοι μόνω
ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιον Σου εποίησα,
όπως αν δικαιωθείς εν τοις λόγοις Σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί Σε.
Ιδοί γαρ εν ανομίαις
συνελήφθην και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ι δού γαρ αλήθειαν
ηγάπησας, τα άδηλα κσι τα κρύφις της
σοφίας Σου εδήλωσας μοι. Ραντιείς με υσσώπω και και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με
και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς
μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινομένα. Απόστρεψον το
πρόσωπόν Σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν
καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και
πνεύμα ευθές εγκαίνησον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου Σου, και το πνεύμα Σου το
άγιον μη αντανέλης απ’ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου Σου, και
πνεύματι ηγεμονικώ στηριξόν με . Διδάξω ανόμους τας οδούς Σου, και ασεβείς επί
Σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου,
αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις,
και το στόμα μου αναγγελεί τηνα αινεσίν Σου. Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν,
ολοκαυτώματα ούκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν
συντετριμμένην και τεταπεινομένην ο Θεός ούκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε , εν τη ευδοκίαν Σου την Σιώ, και
οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν
και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν Σου μόσχους.
Είτα
ο κανών ου η ακροστιχίς.
Θεράπον δίδου μοι θεραπείαν. Γερασίμου.
Ωδή
α’ (Ήχος πλ δ’ )
«Υγράν
διοδεύσας….»
Αγία
του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Υμνών σου την μνήμην παρακαλώ, ένδοξε
Παρθένε, των πταισμάτων μου τας σειράς, διάρρηξον τάχος ταις προς Κτίστην, τον
Πανοικτίρμονα πρεσβείαις σου.
Αγία του Θεού πρέσβευε
υπέρ ημών
Μεγίστη η δύναμις, ην Σεμνή, έλαβες
αξίως, εκ Θεού του θαυματουργείν, ταύτην ουν χρωμένη ήδη παύσον, τα πολυχρόνια
πάθη μου δέομαι.
Δόξα Πατρί και Υιώ και
αγίω Πνεύματι
Νομίμως αθλήσασα επί γής, Παρασκευή
Μάρτυς και το στέφος εν Ουρανώ, σης απολαβούσα καρτερίας, υπέρ ημών τον Σωτήρα
ικέτευε.
Και νυν και αει, και εις
τους αιώνας των αιώνων. Αμήν
Όμματι, Πανάσπιλε, επ’ μοί, ιλέω σου
βλέψον, και ιάτρευσον τα δεινά, του σώματος πάθη και τας νόσους, αποσκοράκισον
θείαις πρεσβείες σου.
Ωδή
γ’ «Συ εί το στερέωμα»
Αγία
του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Ισχύι του
Πνεύματος, του Παναγίου ημάς ελέησον, Παρασκευή, και νόσων παντοίων, σαις
λιταίς ελευθέρωσον.
Αγία
του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Σώσον ταίς
πρεσβείαις σου, Παρασκευή πανακήρατε, πάντας ημάς, τους σε ανυμνούντας, και
ευφήμως γεραίροντας.
Δόξα Πατρί και Υιώ και
αγίω Πνεύματι
Γενού μοι,
Πολύαθλε, τω τεθλιμμένω προστάτις σύντονος, και εκ παθών, και κινδύνων ρύσαι, ταις
ευχαίς σου και θλίψεων.
Και νυν και αει, και εις
τους αιώνας των αιώνων. Αμήν
Εξελού,
Πανάχραντε, νόσων δεινών με και θλίψεων, των αφειδώς, καταπιεζόντων, τον σον
δούλον εκάστοτε.
Ωδή
δ’ «Εισακήκοα Κύριε»
Αγία
του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Ρώμην δίδου
μου, Πάνσεμνε, κατά τε δαιμόνων και ολεθρίων παθών, και τον σάλον των
πταισμάτων μου, ιεραίς λιταίς σου καταπράυνον.
Αγία
του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Αγαπήσα
Κύριον, και στεφάνους δόξης κομίσασα, υπέρ πάντων καθικέτευε, των πιστώς τιμώντων
σε, Πανεύφημε.
Δόξα
Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι
Ικεσίας μου
πρόσδεξαι, ώ Παρασκευή Παρθένε, πολύαθλε, και παθών μου την σκοτόμαιναν, σου
θερμαίς πρεσβείαις αποδίωξον.
Και νυν και αει, και εις
τους αιώνας των αιώνων. Αμήν
Ρύσαι, Κόρη
Πανάμωμε, η Θεόν ασπόρως κυήσασα, τον σον δούλον κινδυνεύοντα, καταποντισθήναι
με τοις πταίσμασιν.
Ωδή
ε’ «Φώτισον ημάς»
Αγία
του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Ως περ Συ,
Σεμνή, εις Νυμφώνα τον Ουράνιον, αυγάζη ταις ενθέοις μαρμαρυγαίς, ούτω σους
δούλους, δόξης θείας καταξίωσον.
Αγία
του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Σου εν τω
ναώ, προσελθόντας τους οικέτας σου, ω Παρασκευή ελευθέρωσον, εκ νοσημάτων, ταις
ευχαίς σου και κακώσεων.
Δόξα
Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι
Έρωτι Θεού,
την ψυχήν πλήξον δέομαι, Παρασκευή, θείαις πρεσβείαις σου, και των παθών μου,
την αχλύν νυν εξαφάνισον.
Και
νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν
Πάναγνε
ημείς, κεκτημένοι σε βοήθειαν, σκέπην και βεβαίαν αντίληψην, παντός κινδύνου,
δια σου αει ρυσθείημεν.
Ωδή στ’ «Ιλάσθητί μοι»
Αγία
του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Αιμάτων σου
τοις κρουνοίς, Παρασκευή ως κατέσβεσας, της απιστίας το πύρ, ούτω νύν
κατάσβεσον, την φλόγαν των νόσων μου, ταις σαις ικεσίαις. και κινδύνων με
εξάρπασον.
Αγία
του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Ρεόντων το
χαμερπές, Παρασκευή Πανακήρατε, το άστατον και φθαρτόν, παριδείν αξίωσον. σον
δούλον πρεσβείαις σου, και αξιωθήναι, θείας δόξης και λαμπρότητος.
Δόξα
Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι
Απάσας τας
κεφαλάς, των ανομούντων συντρίβεσθαι, υπό τους πόδας ημών, Θεόν καθικέτευε,
Μάρτυς, των τιμώντων σου, πόθω την σην Κάραν, ην απέτεμεν ο άνομος.
Και
νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν
Συ ούσα το
καθαρόν και αγιώτατον Τέμενος, Μαρία του Παντουργού, παράσχου μοι δάκρυα, ψυχήν καθαρίζοντα, και επάκουσόν μου,
της δεήσεως σου δέομαι.
Επίβλεψον
μετ’ ευμενίας, Παρασκευή Αθληφόρε, επί τα εμά δεινά πάθη του σώματος, και ίασιν
δώρησαι μοι ευχαίς σου.
Eπίβλεψον εν ευμενεία,
πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν και ίασαι τής ψυχής
μου τό άλγος.
«Κοντάκιον»
Προστάτρια
Πιστών, Παρασκευή Αθληφόρε, πέλουσα, τοις τη σεπτή Εικόνι σου θερμώς
προσπελάζουσιν, ικέτευε Χριστόν τον Νυμφίον σου, δωρηθήναι λύσιν των δεινών,
νόσων και θλίψεων, και αμαρτιών πασων την συγχώρησιν.
«Προκείμενον»
Υπομένων
υπέμεινα τον Κύριον και προσέσχε μοι, και εισήκουσε της δεήσεώς μου.
«Στίχος» Και έστησεν επί πέτρας τους πόδας μου, και
κατεύθηνε τα διαβήματά μου.
«Ευαγγέλιον»
Έκ του κατά Μάρκον
(5, 24-34)
Τω καιρώ
εκείνω ηκολούθει τω Ιησού όχλος πολύς, και συνέθλιβον αυτόν. Και γυνί τις, ούσα
εν ρύσει αίματος έτη δώδεκα, και πολλά παθούσα υπό πολλών ιατρών, δαπανήσασα τα
παρ’ εαυτής πάντα, και μηδέν ωφεληθείσα, αλλά μάλλον είς το χείρον ελθούσα,
ακούσασα περί του Ιησού, ελθούσα εν τω όχλω όπισθεν, ήψατο του ιματίου αυτού.
έλεγε γαρ, ότι καν των ιματίων αυτού άψωμαι, σωθήσομαι. Και ευθέως εξηράνθη η
πηγή του αίματος αυτής, και έγνω τω σώματι, ότι ίαται από της μάστιγος. Και
ευθέως ο Ιησούς επιγνούς εν εαυτώ την εξ αυτού δύναμινεξελθούσαν, επιστραφείς
εν τω όχλω, έλεγεν «Τις μου ήψατο των ιματίων;» Και έλεγον αυτώ οι Μαθηταί
αυτού «Βλέπεις τον όχλον συνθλίβοντά σε, και λέγεις, Τις μου ήψατο;» Και
περιβλέπετο ιδείν την τούτο ποιήσασαν. Η δε γυνή, φοβηθείσα και τρέμουσα,
ειδυία ό γέγονεν επ’ αυτή, ήλθε, και προσέπεσεν αυτώ, και είπεν αυτώ πάσαν την
αλήθειαν. Ο δε είπεν αυτή «Θύγατερ, η
πίστις σου σέσωκέ σε, ύπαγε εις ειρήνην, και ίσθι υγιής από της μάστιγός σου».
Δόξα Πατρί και Υιώ και
αγίω Πνεύματι
Ταις της Αθληφόρου πρεσβείες Ελεήμον,
εξάληψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Και νυν και αει, και εις
τους αιώνας των αιώνων. Αμήν
Ταις της
Θεοτόκου πρεσβείες Ελεήμον, εξάληψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων
«Προσόμοιον»
«Στίχος» Ελέησον με, ο Θεός, κατά το μέγα Έλεός Σου,
και κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου,
εξάλειψον το ανόμημά μου
Μεταβολή
παντός κινδύνου, απαλλαγή νόσου παντοίας υπάρχουσα, Παρασκευή Παρθένε, ρύσαι
πάντας των δεινών, της των εναντίων κακουχίας, και της των δαιμόνων επηρείας,
ταις θείαις σου προς Θεόν δεήσεσι.
Ο Ιερεύς : Σώσον ο Θεός τον λαόν Σου….
Ωδή ζ’
«Παίδες Εβραίων»
Αγία
του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Κάραν
πάνσεπτον πάντες, της Παρθενομάρτυρος δεύτε Παρασκευής, Πιστοί εν ετησίοις,
τιμήσωμεν τοις ύμνοις, ως πηγήν ανεξάντλητον, των ιαμάτων αεί, και θείων
δωρημάτων.
Αγία
του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Εορτήν
παναισίαν, οι Πιστοί ορθοδόξως τελέσωμεν, φαιδρώς Παρασκευής νυν, την Κάραν
προσκυνούντες, και βοώντες εκ πίστεως, πρόφθασον ρύσαι ημάς, λιταίς σου πάσης
νόσου.
Δόξα
Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι
Υπέρ πάσαν
ουσίαν, και υπέρ χρυσίον η Κάρα σου διαλάμπουσα, παρέχει σωτηρίαν, τοις πίστει
Αθληφόρε, προς αυτήν καταφεύγουσι, και ιατρεύει ψυχών, θανατηφόρους νόσους.
Και
νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν
Η Θεόν
σαρκοφόρον, Παναγία Παρθένε αποκυήσασα, εκ πάντων αδοκήτων, κινδύνων τον λαόν
σου, και εκ νόσων περίσωζε, και αμαρτίας δεσμόν, τάχει λιταίς σου λύσον.
Ωδή η’
«Τον Βασιλέα»
Αγία
του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Στόματι
πάντες, και καρδία υμνούμεν, την πανένδοξον Μάρτυρα Κυρίου, ότι αρρωστίας
ετύχομεν την λύσιν.
Αγία
του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Εν Ουρανίοις,
Παρασκευή Αθληφόρε, τοις σκηνώμασι χορεύουσα των πίστει, σε υμνολογούντων
μνημόνευε, Παμμάκαρ.
Δόξα
Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι
Ρωσθείσα,
Μάρτυς, τη ισχυί του Κυρίου, των Τυράννων κατησχύνας τα θράση, θραύσον και νυν
πάντων, δεσμούς τυραννουμένων.
Και
νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν
Άχραντε μόνη,
Ευλογημένη Μαρία, τα δυσίατα ιάτρευσον πάθη, του οικτρού σου δούλου, ίνα σε
μακαρίζω.
Ωδή θ’
«Κυρίως Θεοτόκον»
Αγία
του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Φλέξον
παρανόμων, Παρασκευή Μάρτυς.περί τω θείω τεχνάσματα άθεα, Πιστούς δε πάντας,
θείω αυγάσματι λάμπρυνον.
Αγία
του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Έμπλεως
ενθέου, λάμψεως γενέσθαι, τον σον οικέτην νυνί καταξίωσον, ταις προς τον όλον
Δεσπότην, λιταίς σου Πάνσεμνε.
Δόξα
Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι
Ίνα σε
δοξάζω, Παρασκευή πόθω, τας ανιάτους μου νόσους θεράπευσον, και ταις ευχαίς σου
τελείαν, ρώσιν παράσχου μοι.
Και
νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν
Μόνη Θεοτόκε,
ως Αγνή και Μήτηρ, της ακαθάρτου ιλύος με κάθαρον, των ακαθάρτων μωλώπων, και
σώσον Δέσποινα.
Το «Άξιον
εστίν»
και τα ακόλουθα Μεγαλυνάρια
Αίτησαι
ειρήνην παρά Θεού, ψυχών σωτηρίαν, και κινδύνων απαλλαγή, θεία Αθληφόρε,
Παρασκευή, ευχαίς σου, τοις πίστει ευφημούσι σε και γεραίρουσι.
Πορφυράν εξ
αίματος την στολήν, συ περικειμένη, και το στέμμα εν κορυφή, έχουσα ώ Μάρτυς,
και την της Παρθενίας, κατέχουσα λαμπάδα ημών μνημόνευε.
Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί,
Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η Δωδεκάς,
οι Άγιοι
Πάντες, μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εις τω σωθήναι ημάς.
«Τρισάγιον»
«Απολυτίκον»
Ήχος α’ (Της ερήμου πολίτης)
Την σπουδήν σου τη
κλήσει κατάλληλον, εργασαμένη φερώνυμε, την ομώνυμον σου Πίστην εις κατοικίαν
κεκλήρωσαι, Παρασκευή Αθληφόρε, όθεν προχέεις ιάματα, και πρεσβεύεις υπέρ των
ψυχών ημών.
«Απόλυσις
και ψάλλομεν τα εξής»
Ήχος β’ (Ότε
εκ του ξύλου)
Θύμα τω
Δεσπότη και Θεώ, ήχθης, Καλλιπάρθενε, θείον και παναμώμητον, πάσας όθεν
ηύφρανας, τας Ουρανίους Αρχάς, και Μακάρων, Αοίδημε, ψυχάς, διό πάντες, πίστει
σου δεόμεθα, και πόθω ζέοντι, ρύσαι ταις λιταίς σου εκ νόσων, και παντοδαπών
εναντίων, ημάς τους τιμώντας σε Πανεύφημε.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τας δεήσεις των
δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Την πάσαν ελπίδα μου, εις σε
ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξον με υπό την σκέπην σου.
Δι’ ευχών
των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς.
Αμήν.
