ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ

ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ,

{[['']]}

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ   ΑΓΙΟΥ   ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ

Εισέρχεται ο Ιερεύς, και αλλάσσει λευκήν Ιεράτικήν στολήν, ήτοι επιτραχήλιον και φελώνιον και απτομένων πάντων των κηρών, λαβών θυμιατόν, απέρχεται εν τη Κολυμβήθρα, και θυμια κύκλφ και αποδούς το θυμιατόν, προσκυνεί.

Είτα λέγει ο Διάκονος.

Ευλόγησον Δέσποτα.

Ο Ιερεύς, εκφώνως·

Ευλογημένη η βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν.

ΧΟΡΟΣ: Κύριε, έλέησον. Μεθ' εκάστων δέησιν.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Υπέρ της άνωθεν ειρήνης, και της σωτηρίας των ψυχών ημών, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου, ευ­σταθείας των αγίων του Θεού Εκκλησιών, και της των πάντων ενώσεως, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του αγίου Οίκου τούτου, και των μετά πίστεως, ευλάβειας και φόβου Θεού εισιόντων εν αυτώ, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του Αρχιεπισκόπου ημών (του δεινός), του τιμίου πρεσβυτερίου, της εν Χριστώ διακονίας, παν­τός του κλήρου και του λαού, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του αγιασθήναι το ύδωρ τούτο, τι επιφοιτήσει και δυνάμει και ενεργεία του Αγίου Πνεύμα­τος, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του καταπεμφθήναι αυτώ την χάριν της απολυτρώσεως, την ευλογίαν του Ιορδανού, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του καταφοιτήσαι τοις ύδασι τούτοις την καθαρτικήν της υπερουσίου Τριάδος ενέργειαν, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του φωτισθήναι ημάς φωτισμόν γνώσεως και ευσέβειας, δια της επιφοιτήσεως του αγίου Πνεύ­ματος, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του αναδειχθήναι το ύδωρ τούτο αποτρόπαιον πάσης επιβουλής ορατών και αοράτων εχθρών, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του άξιον (αξίαν) γενέσθαι της άφθαρτου βασι­λείας τον (την) εν αυτώ βαπτιζόμενον (βαπτιξομένην), του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του νυν προσερχόμενου (της νυν προσερχομένης) τω αγίω Φωτίσματι και της σωτηρίας αυτού (αυτής), του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του αναδειχθήναι αυτόν (αυτήν) υιόν (θυγατέρα) φωτός και κληρονόμον των αιωνίων αγαθών, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του γενέσθαι αυτόν (αυτήν) σύμφυτον και κοινωνόν του θανάτου και της αναστάσεως Χριστού του Θεού ημών, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του διαφυλαχθήναι αυτώ (αυτή) την στολήν του Βαπτίσματος, και τον αββαβώνα του Πνεύματος, άσπιλον και αμώμητον εν τη ημέρα τη φοβερά Χριστού του Θεού ημών, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του γενέσθαι αυτώ (αυτή) το ύδωρ τούτο λουτρόν παλιγγενεσίας, εις άφεσιν αμαρτιών, και ένδυμα αφθαρσίας, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του εισακούσαι Κύριον τον Θεόν φωνής της δεήσεως ημών, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του ρυσθήναι αυτόν (αυτήν) τε και ημάς από πάσης θλίψεως, οργής, κινδύνου και ανάγκης, του Κυρίου δεηθώμεν.

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον, και διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τη ση χάριτι.

Της Παναγίας, αχράντου, ύπερευλογημένης, εν­δόξου δεσποίνης ημών Θεοτόκου, και αειπαρθένου Μαρίας μετά πάντων των αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς και αλλήλους, και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα.

Και του Διακόνου λέγοντος ταύτα, ο Ιερεύς λέγει καθ’ εαυτόν την Ε υ χ ή ν ταύτην μυστικώς.

Του Κυρίου δεηθώμεν.

Ο εύσπλαγχνος και ελεήμων Θεός, ο ετάζων καρδίας και νεφρούς, και τα κρύφια των αν­θρώπων επισταμένος μόνος· ου γαρ εστί πράγμα αφανές ενώπιον σου, άλλα πάντα γυμνά και τετραχηλισμένα τοις οφθαλμοίς σου· ο γινώσκων τα κατ’ εμέ, μη βδελύξη με, μηδέ το πρόσωπον σου αποστρέψης απ’ εμού, αλλά πάριδέ μου τα παραπτώματα εν τη ώρα ταύτη, ο παρορών ανθρώπων αμαρτήματα εις μετάνοιαν, και απόπλυνον μου τον ρύπον του σώματος, και τον σπίλον της ψυχής, και όλον με αγίασον ολοτελή τη δυνάμει σου τη αοράτω και πνευματική δεξιά· ίνα μη, ελευθερίαν άλ­λοις επαγγελλόμενος και ταύτην παρέχων πίστει τη ηρτημένη της σης αφάτου φιλανθρωπίας, αυτός ως δούλος αμαρτίας αδόκιμος γένωμαι. Μη, Δέ­σποτα, ο μόνος αγαθός και φιλάνθρωπος, μη αποστραφείην τεταπεινωμένος και κατησχυμένος· άλλ’ εξαπόστειλόν μοι δύναμιν εξ ύψους, και ενίσχυσόν με προς την διακονίαν του προκειμένου σου Μυστηρίου, του μεγάλου και επουρανίου. Και μόρφωσόν σου τον Χριστόν εν τω μέλλοντι (εν τη μελλούση) αναγεννάσθαι δια της εμής ελεεινότητος· και οικοδόμησον αυτόν (αυτήν) εν τω θεμελίω των Αποστόλων και Προ­φητών σου· και μη καθέλης, αλλά φύτευσον αυτόν (αυτήν) φύτευμα αληθείας εν τη αγία σου Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, και μη εκτίλης. Όπως προκύπτοντος αυτού (προκοπτούσης αυτής) εν ευσέβεια, δοξάζηται και δι’ αυτού (αυτής) το πανάγιον όνομά σου, του Πατρός, και του Υιού, και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Δεϊ δε ειδέναι, ότι καθ’ εαυτόν λέγει και την Εκφώνησιν και το, Αμήν.

Μετά δε το συμπληρωθήναι τα Ειρηνικά, άνευ Εκφωνήσεως, λέγει ό Ιερεύς την Ευχήν ταύτην μεγαλοφώνως και μετά φόβου Θεού και εξ όλης ψυ­χής και συντετριμμένης καρδίας.

Μέγας ει, Κύριε, και θαυμαστά τα έργα  σου, και ουδείς λόγος εξαρκέσει προς ύμνον των θαυμασίων σου (τρις). Συ γαρ βουλήσει εξ ουκ όντων εις το είναι παραγαγών τα σύμπαντα, τω σω κράτει συνέχεις την κτίσιν, και τη ση προνοία διοικείς τον κόσμον. Συ εκ τεσσάρων στοιχείων την κτίσιν συναρμόσας, τέτταρσι καιροίς τον κύκλον του ενιαυτού εστεφάνωσας. Σε τρέμουσιν αι νοεραί πάσαι Δυνάμεις· σε υμνεί ήλιος· σε δοξάζει σελήνη· σοι εντυγχάνει τα άστρα· σοι υπακούει το φως· σε φρίττουσιν άβυσσοι· σοι δουλεύουσιν αι πηγαί. Συ εξέτεινας τον ουρανόν ωσεί δέρριν· συ εστερέωσας την γην επί των υδάτων· συ περιετείχισας την θά­λασσαν ψάμμω· συ προς αναπνοάς τον αέρα εξέχεας. Αγγελικοί Δυνάμεις σοι λειτουργούσιν, οι των Αρχαγγέλων χοροί σε προσκυνούσι, τα πολυόμματα Χερουβίμ, και τα εξαπτέρυγα Σεραφίμ, κύκλω εστώτα, και περιϊπτάμενα, φόβω της απροσ­ίτου σου δόξης κατακαλύπτεται. Συ γαρ, Θεός ων απερίγραπτος άναρχος τε και ανέκφραστος, ήλθες επί της γης, μορφήν δούλου λαβών, εν ομοιώματι ανθρώπων γενόμενος· ου γαρ έφερες, Δέσποτα, δια σπλάγχνα ελέους σου, θεάσθαι υπό του διαβόλου τυραννούμενον το γένος των ανθρώπων, αλλ’ ήλθες και έσωσας ημάς. Ομολογούμεν την χάριν, κηρύττομεν τον έλεον, ου κρύπτομεν την ευεργεσίαν. Τας της φύσεως ημών γονάς ηλευθέρωσας, παρθενικήν ηγίασας μήτραν τω τόκω σου, πάσα η κτίσις ύμνησέ σε επιφανέντα. Συ γαρ, ο Θεός ημών, επί της γης ώφθης και τοις ανθρώποις συνανεστράφης· Συ και τα Ιορδάνεια ρείθρα ηγίασας, ουρανόθεν καταπέμψας αυτοίς το Πανάγιόν σου Πνεύμα, και τας κεφαλάς των εκείσε εμφωλευόντων συνέτριψας δρακόντων. Αυτός ουν, φιλάνθρωπε Βασιλεύ, πάρεσο και νυν δια της επιφοιτήσεως του Αγίου σου Πνεύ­ματος και αγίασον το ύδωρ τούτο (τρις). Και δος αυτώ την χάριν της απολυτρώσεως, την ευλογίαν του Ιορδάνου. Ποίησον αυτό αφθαρσίας πηγήν, αγιασμού δώρον, αμαρτημάτων λυτήριον, νοσημάτων αλεξιτήριον, δαίμοσιν ολέθριον, ταις εναντίαις δυνάμεσιν απρόσιτον, αγγελικής ισχύος πεπληρωμένον. Φυγέτωσαν απ’ αυτού οι επιβουλεύοντες τω πλάσματί σοι· ότι το όνομά σου, Κύριε, επεκαλεσάμην, το θαυμαστόν και ένδοξον και φοβερόν τοις υπεναντίοις.

Και εμθυσά το ύδωρ τρις· και σφραγίζει τη δεξιά τρίτον και επεύχεται, λέγων:

Συντριβήτωσαν υπό την σημείωσιν του τύπου του τιμίου Σταυρού σου πάσαι αι εναντίαι δυνάμεις (τρίς). Υποχωρησάτωσαν ημίν πάντα τα εναέρια και αφανή είδωλα, και μη υποκρυβήτω τω ύδατι τούτω δαιμόνιον σκοτεινόν, μηδέ συγκαταβήτω τω βαπτιζομένω (τη βαπτιζομένη), δεόμεθά σου, Κύριε, πνεύμα πονηρόν, σκότωσιν λογισμών καί ταραχήν διανοίας επάγον. Αλλά συ, Δέσποτα των απάντων, ανάδειξον το ύδωρ τούτο, ύδωρ απολυτρώσεως, ύδωρ αγιασμού, καθαρισμόν σαρκός και πνεύματος, άνεσιν δεσμών, άφεσιν παραπτωμάτων, φωτισμόν ψυχής, λουτρόν παλλιγγενεσίας, άνακαινισμόν πνεύματος, υιοθεσίας χά­ρισμα, ένδυμα αφθαρσίας, πηγήν ζωής. Συ γαρ είπας, Κύριε· Λούσασθε, και καθαροί γίνεσθε, αφέλετε τας πονηρίας από των ψυχών υμών. Συ εχαρίσω ημίν την άνωθεν αναγέννησιν, δι’ ύδατος και Πνεύματος. Επιφάνηθι, Κύριε, τούτω· και δος μεταποιηθήναι τον εν αυτώ βαπτιζόμενον (βαπτιζομένην), εις το αποθέσθαι μεν τον παλαιόν άνθρωπον, τον φθειρόμενον κατά τας επιθυμίας της απάτης, ενδύσασθαι δε τον νέον, τον ανακαινούμενον κατ’ εικόνα του κτίσαντος αυτόν· ίνα, γενόμενος (γενομένη) σύμφυτος τω ομοιώματι του θανάτου σου δια του Βαπτίσματος, κοινωνός και της αναστάσεως σου γένηται και φυλάξας (φυλάξασα)  την δωρεάν του Αγίου σου Πνεύματος και αυξήσας (αυξήσασα) την παρακαταθήκην της χάριτος, δέξηται το βραβείον της άνω κλήσεως, και συγκαταριθμηθή τοις πρωτοτόκοις, τοις απογεγραμμένοις εν ουρανώ, εν σοι τω Θεώ και Κυρίω ημών Ιησού Χριστώ. Ότι σοι πρέπει δόξα, κράτος, τιμή και προσκύνησις, άμα τω ανάρχω σου Πατρί, και τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

ΙΕΡΕΥΣ:  Ειρήνη πάσι.

ΧΟΡΟΣ: Και τω πνεύματί σου.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Τας κεφάλας ημών τω Κυρίω κλίνωμεν.

ΧΟΡΟΣ: Σοι Κύριε.

Και εμφυσά ο Ιερεύς εις το αγγείον του ελαίου, βασταζόμενον υπό του Διακόνου και σφραγίζει δια της χειρός τρις τούτο, ήτοι το έλαιον.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Του Κυρίου δεηθώμεν.

ΧΟΡΟΣ: Κύριε, ελέησον

ΙΕΡΕΥΣ

Δέσποτα, Κύριε, ο Θεός των Πατέρων ημών, ο τοις εν τι κιβωτώ του Νώε περιστεράν αποστείλας, κάρφος ελαίας έχουσαν επί του στόματος, καταλλαγής σύμβολον, σωτηρίας τε της από του κατακλυσμού, και το της χάριτος μυστήριον δι’ εκείνων προτυπώσας· ο και της ελαίας τον καρπόν εις πλήρωσιν των αγίων σου Μυστηρίων χορηγήσας, ο δι’ αυτού και τους εν νόμω Πνεύματος Αγίου πληρώσας και τους εν χάριτι τελειών· Αυτός ευλόγησον και τούτο το έλαιον, τη δυνάμει και ενεργεία και επιφοιτήσει του Αγίου σου Πνεύματος, ώστε γενέσθαι αυτό χρίσμα αφθαρσίας, όπλον δικαιοσύνης, ανακαινισμός ψυχής και σώματος, πάσης διαβολικής ενερ­γείας αποτρόπαιον, εις άπαλλαγήν κακών, πάσι τοις χριομένοις αυτό εν πίστει, ή και μεταλαμβάνουσιν εξ αυτού.

Εις δόξαν σην, και του μονογενούς σου Υιού, και του παναγίου και αγαθού και ζωοποιού σου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Πρόσχωμεν.

Ο δε Ιερεύς, λαβών το αγγείον του ελαίου καταχέει εξ αυτού εν τη κολυμβήθρα, ποιων σταυρούς γ' και ψάλλων εν εκάστω σταυρώ το Αλληλούια (γ').

Είτα εκφωνεί·

Ευλογητός ο Θεός, ο φωτίζων και αγιάζων πάντα άνθρωπον, ερχόμενον εις τον κόσμον, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

Και προσφέρεται ό βαπτιζόμενος. Ο δε Ιερεύς λαμβάνει εκ του αγίου ελαίου δια των τριών δα­κτύλων της δεξιάς και ποιεί Σταυρού τύπον επί του μετώπου, και του στήθους, και των μεταφρένων του βαπτιζομένου, λέγων·

Χρίεται ο δούλος (η δούλη) του Θεού  (ο ή η δείνα), έλαιον αγαλλιάσεως, εις το όνομα του Πατρός, και του Υιού, και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.

Και σφραγίζουν αυτού (αυτής) το στήθος και τα μετάφρενα, λέγει·

Εις μεν το στήθος·

Εις  ίασιν  ψυχής  και  σώματος.

Εις δε τας ακοάς·

Εις ακοήν πίστεως.

Εις τους πόδας·

Του πορεύεσθαι τα διαβήματα σου.

Εις τας χείρας·

Αι χείρες σου εποίησαν με, και έπλασαν με.

Και όταν χρισθή εκ του ελαίου όλον το σώμα υπό του Αναδόχου, βαπτίζει αυτόν ο Ιερεύς, όρθιον αυτόν κατέχων και βλέποντα κατά ανατολάς και λέγων·

Βαπτίζεται ο δούλος (δούλη) του Θεού   (ο ή η δείνα) εις  το όνομα του Πατρός, Αμήν· και του Υιού, Αμήν· και του Αγίου Πνεύματος, Αμήν. (εκάστη προσρήσει κατάγων αυτόν και ανάγων).

Και λούει αυτού ο Ιερεύς, όλον το σώμα καλώς.

Είτα λαμβάνει αυτόν ο Ανάδοχος εκ της αγίας Κολυμβήθρας δια των χειρών του Ιερέως υπτίαις χερσί, σαβάνου (σινδονίου] λευκού πρότερον εφαπλωθέντος εν ταις χερσίν.)

ΧΟΡΟΣ:

Ψαλμός λα' (31)

Μακάριοι, ων αφέθησαν αι ανομίαι, και ων επεκαλύφθησαν αι αμαρτίαι (εκ γ'). Μακάριος ανήρ, ω ου μη λογίσηται Κύριος αμαρτίαν, ουδέ εστίν εν τω στόματι αυτού δόλος. Ότι εσίγησα, επαλαιώθη τα οστά μου, από του κράζειν με όλην την ημέραν. Ότι ημέρας και νυκτός εβαρύνθη επ’ εμέ η χειρ σου, εστράφην εις ταλαιπωρίαν εν τω εμπαγήναι μοι άκανθαν. Την ανομίαν μου εγνώρισα και την αμαρτίαν μου ουκ εκάλυψα. Είπα· Εξαγορεύσω κατ’ εμού την ανομίαν μου τω Κυρίω, και συ αφήκας την ασέβειαν της καρδίας μου. Υπέρ ταύτης προσεύξεται προς σε πας όσιος, εν καιρώ ευθέτω. Πλην εν κατακλυσμώ υδάτων πολλών, προς αυτόν ουκ εγγιούσι. Συ μου ει καταφυγή από θλίψεως της περιεχούσης με· το αγαλλίαμά μου, λύτρωσαί με από των κυκλωσάντων με. Συνετιώ σε και συμβιβώ σε εν οδώ ταύτη η πορεύση, επιστηριώ επί σε τους οφθαλμούς μου. Μη γίνεσθε ως ίππος και ημίονος, οις ουκ έστι σύνεσις· εν κημώ και χαλινώ τας σιαγόνας αυτών άγξαις, των μη εγγιζόντων προς σε. Πολλαί αι μά­στιγες του αμαρτωλού, τον δε ελπίζοντα επί Κύριον έλεος κυκλώσει. Ευφράνθητε επί Κύριον και αγαλλιάσθε, δίκαιοι, και καυχάσθε πάντες οι ευθείς τη| καρδία.

Και μετά τούτο λέγει ο Ιερεύς την Ευχήν ταύτην·

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Του Κυρίου δεηθώμεν.

ΧΟΡΟΣ: Κύριε, έλέησον.

ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΜΥΡΟΥ

Ευλογητός ει, Κύριε, ο Θεός ο Παντοκράτωρ, ή πηγή των αγαθών, ο ήλιος της δικαιοσύνης, ο λάμψας τοις εν σκότει φως σωτηρίας, δια της επι­φανείας του μονογενούς σου Υιού και Θεού ημών και χαρισάμενος ημίν τοις αναξίοις την μακαρίαν κάθαρσιν εν τω αγίω Βαπτίσματι, και τον θείον αγιασμόν εν τω ζωοποιώ χρίσματι· ο και νυν ευδοκήσας αναγεννήσαι τον δούλον σου τον (την δούλην σου την) νεοφώτιστον δι’ ύδατος και Πνεύματος, και την των εκουσίων και ακουσίων αμαρτημάτων άφεσιν αυτώ (αυτή) δωρησάμενος· Αυτός ουν, Δέσποτα παμβασιλεύ εύσπλαγχνε, χάρισαι αυτώ και την σφραγίδα της δωρεάς του αγίου και παντοδυνάμου, και προσκυνητού σου Πνεύματος, και την μετάληψιν του αγίου Σώματος, και του τι­μίου Αίματος του Χριστού σου. Φύλαξον αυτόν (αυτήν) εν τω σω αγιασμώ· βεβαίωσον εν τη Ορθοδόξω πίστει ρύσαι από του πονηρού, και πάντων των επιτηδευ­μάτων αυτού, και τω σωτηρίω σου φόβω, εν αγνεία καί δικαιοσύνη την ψυχήν αυτού (αυτής) διατήρησον ίνα, εν παντί έργω και λόγω ευαρεστών (ευαρεστούσα) σοι, υιός (θυγατέρα) και κληρονόμος της επουρανίου σου γένηται βασιλείας.

Εκφώνως

Ότι συ ει ο Θεός ημών, Θεός του ελεείν και σώζειν, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί, και τω Υιώ, και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

Και μετά την Ευχήν, χρίει τον βαπτισθέντα ο Ιερεύς τω αγίω Μύρω, ποιών του Σταυρού τύπον επί του μετώπου, των οφθαλμών, των μυκτήρων, του στόματος, των δύο ώτων, του στήθους, των χειρών και των ποδών, λέγων·

Σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου. Αμήν.

Είτα ενδύων αυτόν τον χιτώνα λέγει.

Ενδύεται ο δούλος (δούλη) του Θεού (ο ή η δείνα) χιτώνα δικαιοσύνης, εις το όνομα του Πατρός, και του Υιού, και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.

ΧΟΡΟΣ:

Και ψάλλεται Τροπάριον εις ήχον πλ. δ'.

Χιτώνα μοι παράσχου φωτεινόν, ο αναβαλλόμενος φως ως ιμάτιον, πολυέλεε Χριστέ ο Θεός ημών.

Ο Ιερεύς νιψάμενος, θυμιά την Κολυμβήθραν, περιερχόμενος αυτήν γύρωθεν μετά του Αναδόχου, κατ’ ενώπιον ισταμένου και βαστάζοντος το νέοφώτιστον βρέφος και ψάλλων εις ήχον α'.

ΙΕΡΕΥΣ:  Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε,  Αλληλούια   (εκ  τρίτου).

ΧΟΡΟΣ: Δόξα. Και νυν. Χριστόν  ενεδύσασθε.   Αλληλούια.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Δύναμις.

ΧΟΡΟΣ: Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε. Αλληλούια.

Ό Διάκονος· Πρόσχωμεν.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ:

Προκείμενον.  Ήχος γ'.

Κύριος φωτισμός μου και σωτήρ μου.

Στίχ. Κύριος υπερασπιστής της ζωής μου.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Σοφία.  

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ: Προς Ρωμαίους επιστολής Παύλου το Ανάγνωσμα.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Πρόσχωμεν.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

(Κεφ.  στ΄ 3-11)

Αδελφοί, όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθημεν, εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν. Συνετάφημεν ουν αυτώ δια του βαπτίσματος εις τον θάνατον, ίνα, ώσπερ ηγέρθη Χριστός εκ νεκρών δια της δόξης του Πατρός, ούτω και ημείς εν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν. Ει γαρ σύμφυτοι γεγόναμεν τω ομοιώματι του θανάτου αυτού, αλλά και της ανα­στάσεως εσόμεθα, τούτο γινώσκοντες, ότι ο παλαιός ημών άνθρωπος συνεσταυρώθη, ίνα καταργηθή το σώμα της αμαρτίας, του μηκέτι δουλεύειν ημάς, τη αμαρτία. Ο γαρ αποθανών δεδικαίωται από της αμαρτίας. Ει δε απεθάνομεν συν Χριστώ, πιστεύομεν ότι και συζήσομεν αυτώ, ειδότες ότι Χριστός, εγερθείς εκ νεκρών, ουκέτι αποθνήσκει, θάνατος αυτού ουκέτι κυριεύει. Ο γαρ απέθανε τη αμαρτία, απέθανεν εφάπαξ, ο δε ζη, ζη τω Θεώ. Ούτω και υμείς λογίζεσθε εαυτούς νεκρούς μεν είναι τη αμαρτία, ζώντας δε τω Θεώ εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών.

ΙΕΡΕΥΣ:  Ειρήνη σοι τω αναγινώσκοντι.  

ΧΟΡΟΣ: Αλληλούια, αλληλούια, αλληλούια.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Σοφία ορθοί· ακούσωμεν του αγίου Ευαγγελίου.

ΙΕΡΕΥΣ:  Ειρήνη πάσι.

ΧΟΡΟΣ: Και τω πνεύματι σου.

ΙΕΡΕΥΣ:  Εκ του κατά Ματθαίον αγίου Ευαγγελίου το Ανάγνωσμα.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Πρόσχωμεν.

ΧΟΡΟΣ: Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

ΙΕΡΕΥΣ: 

(Κεφ. κη΄ 16-20)

Τω καιρώ εκείνω, οι ένδεκα Μαθηταί επορεύθησαν εις την Γαλιλαίαν, εις το όρος, ου ετάξατο αυτοίς ο Ιησούς. Και ιδόντες αυτόν, προσεκύνησαν αυτώ· οι δε εδίστασαν. Και προσελθών ο Ιησούς ελάλησεν αυτοίς, λέγων· Εδόθη μοι πάσα εξου­σία εν ουρανώ και επί γης. Πορευθέντες ουν, μαθη­τεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην ημίν και ιδού, εγώ μεθ’ υμών ειμι πάσας τας ημέρας, έως της συντέλειας του αιώνος. Αμήν.

ΧΟΡΟΣ: Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

ΕΥΧΑΙ  ΤΗΣ ΑΠΟΛΟΥΣΕΩΣ

ΙΕΡΕΥΣ:  Ειρήνη πάσι.

ΧΟΡΟΣ: Και τω πνεύματί σου.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Τας κεφαλάς ημών τω Κυρίω κλίνωμεν.

ΧΟΡΟΣ: Σοι, Κύριε.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Του Κυρίου δεηθώμεν.

ΧΟΡΟΣ: Κύριε, έλέησον.

ΙΕΡΕΥΣ

Ο λύτρωσιν αμαρτιών, δια του αγίου Βαπτίσμα­τος, τω δούλω (τη δούλη) σου δωρησάμενος, και ζωήν αναγεννήσεως αυτώ (αυτή) χαρισάμενος· Αυτός, Δέσποτα Κύριε, τον φωτισμόν του προσώπου σου εν τη καρδία αυτού (αυτής) εναυγάζειν δια παντός ευδόκησον· τον θυρεόν της πίστεως αυτού (αυτής) ανεπιβούλευτον εχθροίς διατήρησον· το της αφθαρσίας ένδυμα, ο περιεβάλετο, αρρύπωτον εν αυτώ (αυτή) και αμόλυντον διαφύλαξον· άθραυστον εν αυτώ (αυτή) την πνευματικήν σφρα­γίδα τη χάριτί σου διατηρών, και ίλεως αυτώ (αυτή) τε και ημίν γενόμενος, κατά το πλήθος των οικτιρμών σου. Ότι ηυλόγηται και δεδόξασται το πάντιμον και μεγαλοπρεπές όνομά σου, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Του Κυρίου δεηθώμεν.

ΧΟΡΟΣ: Κύριε, ελέησον.

ΙΕΡΕΥΣ:  Δέσποτα Κύριε, ο Θεός ημών, ο δια της κολυμβήθρας την ουράνιον έλλαμψιν τοις βαπτιζομένοις παρέχων· ο αναγεννήσας τον δούλον (την δούλην) σου τον (την) νεοφώτιστον δ’ ύδατος και πνεύματος, και την των εκουσίων και ακουσίων αμαρτημάτων άφεσιν αυτώ (αυτή) δωρησάμενος, επίθες αυτώ (αυτή) την χείρα σου την κραταιάν, και φύλαξον αυτόν (αυτήν) εν τη δυνάμει της σης αγαθότητος· άσυλον τον αρραβώνα διαφύλαξον και αξίωσον αυτόν (αυτήν) εις την ζωήν την αιώνιον, και εις την σην ευαρεστίαν. Ότι συ ει ο αγιασμός ημών, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

ΙΕΡΕΥΣ:  Ειρήνη πάσι.

ΧΟΡΟΣ: Και τω Πνεύματι σου.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Τάς κεφάλας ημών τω Κυρίω κλίνωμεν.

ΧΟΡΟΣ: Σόι, Κύριε.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Του Κυρίου δεηθώμεν.

ΧΟΡΟΣ: Κύριε,  ελέησον.

ΙΕΡΕΥΣ

Ο ενδυσάμενος (η ενδυσαμένη) σε, τον Χριστόν και Θεόν ημών, σοι υπέκλινε συν ημίν την εαυτού (εαυτής) κεφαλήν ον διαφύλαξον αήττητον αγωνιστήν διαμείναι κατά των μάτην έχθραν φερομένων κατ’ αυτού (αυτής) τε και ημών τω δε σω αφθάρτω στεφάνω μέχρι τέλους νικητάς πάντας ανάδειξον.

Ότι σον εστί το ελεείν και σώζειν ημάς, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, συν τω ανάρχω σου Πατρί και τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

Ο Ιερεύς λύει το ζωνάριον του παιδίου και το σάβανον (μυρόπανον) και, ενώσας τας άκρας αυ­τών, βρέχει μετά ύδατος καθαρού αυτάς και ραίνει το παιδίον, λέγων·

ΙΕΡΕΥΣ:  Εδικαιώθης, εφωτίσθης.

Και λαβών σπόγγον καινόν ή βάμβακα μεθ’ ύδατος, αποσπογγίζει το πρόσωπον αυτού, συν τη κεφαλή, και το στήθος και τα λοιπά, λέγων·

ΙΕΡΕΥΣ:  Εβαπτίσθης, εφωτίσθης, εμυρώθης, ηγιάσθης, απελούσθης εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.

ΕΥΧΗ ΕΙΣ ΤΡΙΧΟΚΟΥΡ1ΑΝ

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Του Κυρίου δεηθώμεν.

ΧΟΡΟΣ: Κύριε, ελέησον.

ΙΕΡΕΥΣ

Δέσποτα Κύριε, ο Θεός ημών, ο τη εικόνι σου τιμήσας τον άνθρωπον, εκ ψυχής λογικής και σώματος ευπρεπούς κατασκευάσας αυτόν, ως αν το σώμα εξυπηρετήσαι τη λογική ψυχή· κεφαλήν μεν επί των υψηλοτάτων θείς, και εν αυτή τας πλείστας των αισθήσεων καθιδρύσας, μη παρεμποδιζούσας αλλήλαις· ταις δε θριξί την κεφαλήν οροφώσας, προς το μη βλάπτεσθαι ταις μεταβολαίς των αέρων, και πάντα τα μέλη αυτώ χρησίμως εμφυτεύσας, ίνα δια πάντων ευχαριστή σοι τω αριστοτέχνη. Αυτός, Δέσποτα, ο δια του σκεύους της εκλογής σου Παύλου του Αποστόλου εντειλάμενος ημίν πάντα εις δόξαν σήν ποιείν, τον προσελθόντα (την προσελθούσαν) δούλον (δούλην) σου απαρχήν ποιήσασθαι κείρασθαι την κόμην της κεφαλής αυτού (αυτής), ευλόγησον, άμα τω αυτού (αυτής) αναδόχω· και δος αυτοίς πάντα μελετάν εν τω νόμω σου και τα ευάρεστά σοι πράττειν.

Ότι ελεήμων και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

ΙΕΡΕΥΣ: Ειρήνη πάσι.

ΧΟΡΟΣ: Και τω πνεύματί σου.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Τας κεφάλας ημών τω Κυρίω κλίνωμεν.

ΧΟΡΟΣ: Σοι, Κύριε.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Του Κυρίου δεηθώμεν.

ΧΟΡΟΣ: Κύριε ελέησον.

Ο Ιερεύς κρατών την δεξιάν αυτού επί την κεφαλήν του βαπτισθέντος επέυχεται·

ΙΕΡΕΥΣ

Κύριε ο Θεός ημών, ο εκ του πληρώματος της κολυμβήθρας δια της σης αγαθότητος αγιάσας τους εις σε πιστεύοντας, ευλόγησον το παρόν νήπιον, και επί την κεφαλήν αυτού η ευλογία σου καταβήτω. Και ως ευλόγησας δια του προφήτου Σαμουήλ, Δαυίδ τον βασιλέα, ευλόγησον και την κε­φαλήν του δούλου (της δούλης) σου (τουδε ή τηςδε), δια χειρός εμού του αμαρτωλού, επιφοιτών αυτώ (αυτή) τω Πνεύματί σου τω Αγίω, όπως προκόπτων (προκόπτουσα)  εν ηλικία και πολιά γήρως, δόξαν σοι αναπέμψη, και ίδη τα αγαθά Ιερουσαλήμ πάσας τας ημέρας της ζωής αυτού (αυτής).

Έκφώνως

Ότι πρέπει σοι πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

Ο Ιερεύς κείρει την κόμην της κεφαλής του παιδίου σταυροειδώς, λέγων·

ΙΕΡΕΥΣ

Κείρεται ο δούλος (η δούλη) του Θεού (δείνα) την κόμην της κεφαλής αυτού (αυτής), εις το όνομα του Πατρός, και του Υιού, και του Αγίου Πνεύματος.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Ελέησον ημάς ο Θεός, κατά το μέγα έλεος σου, δεόμεθά σου, επάκουσον, και ελέησον.

ΧΟΡΟΣ:. Κύριε ελέησον.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Έτι δεόμεθά υπέρ ελέους, ζωής, ειρήνης, υγίειας και σωτηρίας των δούλων σου, του (της) νεοφώτιστου (του ή της δείνος), του αναδόχου (του ή της δείνος), και παντός του περιεστώτος λαού.

ΙΕΡΕΥΣ:  Οτι ελεήμων, και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.

Ειθ’ ούτως η Απόλυσις, του Βαπτίσματος ως ακολούθως·

ΙΕΡΕΥΣ:  Δόξα σοι, ο Θεός, η ελπίς ημών, δόξα σοι.

ΔΙΑΚΟΝΟΣ:  Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι. Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. Κύριε, ελέησον Κύριε, ελέησον Κύριε, ελέησον. Πάτερ άγιε, ευλόγησον.

ΙΕΡΕΥΣ:  Ο εν Ιορδάνη υπό Ιωάννου βαπτισθήναι καταδεξάμενος δια την ημών σωτηρίαν, Χριστός ο αληθινός Θεός ημών, ταις πρεσβείαις της παναχράν­του και παναμώμου αγίας αυτού Μητρός, του τι­μίου, ενδόξου προφήτου, προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου, των αγίων ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων, (του αγίου ου το όνομα έλαβεν ο ή η νεο­φώτιστος), και πάντων των Αγίων, ελεήσαι και σώσαι ημάς ως αγαθός και φιλάνθρωπος.

Δι’ ευχών των αγίων...

ΧΟΡΟΣ: Αμήν.