Ἀκολουθία Ὁσιομ. ΕΦΡΑΙΜ Ὄρους Ἀμώμων

ΕΟΡΤΑΣΜΟΙ ΑΓΙΩΝ,

{[['']]}

Ψαλλομένη  τῇ 3^η  Ἰανουαρίου καὶ 5^η  Μαΐου.

Ποίημα  Γερασίμου Μοναχοῦ Μικραγιαννανίτου

ΕΝ ΤΩ ΜΙΚΡΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Ἱστῶμεν στίχους δ' καὶ ψάλλομεν τὰ ἑξῆς Προσόμοια. Ἦχος β'. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.

Δεῦτε Ἀττικῶν πᾶσα πληθύς, ὄρει τῶν Ἀμώμων ἐν πίστει, θερμῇ προσέλθωμεν, μνήμην τὴν πανίερον, τοῦ θεοφόρου Ἐφραίμ, ὁμοφώνως γεραίροντες· οὗτος γὰρ ἐνταῦθα, βίον τὸν ἐνάρετον πολιτευσάμενος, ἤνυσε Μαρτύρων ἀγῶνας καὶ διπλῶν στεφάνων ἀξίως, παρὰ τοῦ Σωτῆρος κατηξίωται.

Ὅτε ἀπηρνήσω σεαὐτόν, ἔρωτι τρωθεὶς τῷ ἁγίῳ, ἀπὸ νεότητος, τότε ἦρας, Ὅσιε, τὸν τοῦ Σωτῆρος Σταυρόν καὶ Αὐτῷ ἠκολούθησας, προθὺμῳ καρδίᾳ, πόνοις τῆς ἀσκήσεως, ἀποκαθάρας τὸν νοῦν. Ὅθεν τὴν βαρβάρων μανίαν ἤνεγκας, Ἐφραὶμ, στερροψύχως καὶ Μαρτύρων στέφει κεκαλλώπισαι.

Ὢφθης ὡς ἀστὴρ νεοφανής, ἄρτι ἐκφανθείς εὐδοκίᾳ, Πάτερ, τῇ κρείττονι, διὰ τῆς εὑρέσεως τῶν σῶν ἁγίων ὀστῶν καὶ θαυμάτων ταῖς λάμψεσιν, ἡμᾶς καταυγάζεις, ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, Ἐφραὶμ μακάριε· νόσους γὰρ ἴασαι ποικίλας καὶ ὀξέως πάντας προφθάνεις, τοὺς ἀπὸ ψυχῆς πιστῶς φωνοῦντάς σε.

Ὄρος τῶν Ἀμώμων ἀληθῶς, τοῖς ἀσκητικοῖς σου ἱδρῶσιν ἠρδεύθη, Ὅσιε, καὶ τοῖς τῶν αἱμάτων σου ῥείθροις ἡγίασται· ἐν αὐτῷ γὰρ διήνυσας, στερρῶς τοὺς ἀγῶνας καί ἐχθρῶν κατέβαλες, πᾶσαν τὴν δύναμιν. Ὅθεν τὴν ἁγίαν Μονήν σου, τὴν ἐν σοὶ ἀεὶ καυχωμένην, φύλαττε, Ἐφραὶμ, ἐκ πάσης θλίψεως.

Δόξα. Ἦχος β'.

Ἀσκητικοῖς περιρρεόμενος ἱδρῶσι, τὸ σὸν αἷμα προθύμως ἔχεας, ὑπὲρ τῆς δόξης Κυρίου, Ἐφραὶμ θεοδόξαστε· τῇ γὰρ πέτρᾳ τῆς πίστεως ἐρηρεισμένος ἀκλινῶς, ἀκατάσειστος ἔμεινας ταῖς τῶν ἐχθρῶν μηχαναῖς καὶ ποικιλοτρόπως αἰκισθείς, τὸν δρόμον τῆς ἀθλήσεως νομίμως τετέλεκας. Ἀλλ' ὦ, Ὁσιομάρτυς μακάριε, δέχου ἡμῶν τάς ᾠδάς καὶ πλήρου τὰ πρὸς σωτηρίαν αἰτήματα.

Καὶ νῦν. Τῆς ἑορτῆς.

Εἰς τά Ἀπόστιχα. Ἦχος β'. Οἶκος τοῦ Ἐφραθᾶ.

Νέος ἐν Ἀσκηταῖς καὶ Μάρτυσιν ἐδείχθης, Ἐφραὶμ Ὁσιομάρτυς, καὶ ἐνεργεῖς θαυμάτων δυνάμεις τοῖς τιμῶσί σε.

Στίχ. Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ Ὁσίου Αὐτοῦ.

Ἤνεγκας καρτερῶς, βαρβάρων τὴν μανίαν, Ἐφραὶμ Ὁσιομάρτυς, καὶ ῥείθροις τῶν αἱμάτων, τὴν σὴν στολὴν ἐφοίνιξας.

Στίχ. Θαυμαστός ὁ Θεὸς ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ.

Ἄγνωστος πρὶν τελῶν, ἤδη ἡμῖν ἐγνώσθης, Ἐφραὶμ, καὶ τῶν λειψάνων, τὴν εὐαγῆ σορόν σου, ὡς πλοῦτον ἡμῖν δέδωκας.

Δόξα. Τριαδικόν.

Ἄναρχε Παντουργέ, ὁμότιμε θεότης, Πάτερ, Υἱέ καὶ Πνεῦμα, Ἐφραὶμ ταῖς ἱκεσίαις, ἐλέησον τοὺς δούλους σου.

Καὶ νῦν.

Δόξαν σου τὴν πολλήν, ἐν ὄρει τῶν Ἀμώμων, Ἐφραὶμ ὑμνῶν ὁ θεῖος, Παρθένε Θεοτόκε, ὑπερφυῶς ἠγώνισται.

Νύν ἀπολύεις, τὸ Τρισάγιον, τὸ Ἀπολυτίκιον ἐκ τοῦ Μεγάλου Ἑσπερινοῦ καὶ Ἀπόλυσις.

ΕΝ ΤΩ ΜΕΓΑΛΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Μετὰ τὸν Προοιμιακόν, τὸ Μακάριος ἀνήρ. Εἰς δὲ τὸ Κύριε ἐκέκραξα ἱστῶμεν στίχους ς' καὶ ψάλλομεν τὰ ἑξῆς Προσόμοια.

Ἦχος α'. Πανεύφημοι Μάρτυρες.

Πάτερ Ἐφραὶμ ἀπὸ παιδός, τοῦ Χριστοῦ τοῖς ἴχνεσιν, ἀσκητικῶς ἠκολούθησας, βίον ἰσάγγελον, ἐν ὄρει Ἀμώμων διανύον, Ὅσιε, ἐν ᾧ βαρβαρικὴν ἰταμότητα, στερρῶς ὑπέμεινας καὶ Μαρτύρων ἰσοστάσιος ἀνεδείχθης, ἀθλήσας δι' αἵματος.

Πάτερ Ἐφραὶμ πολυειδῶς, αἰκισθεὶς τῷ σώματι, ἔστης ὡς πύργος ἀκλόνητος, ἐν ταῖς στρεβλώσεσι καὶ χερσὶ Κυρίου, τὴν ψυχὴν παρέδωκας, τελέσας τὸν ἀγῶνα ὡς ἄσαρκος· διὸ τιμῶμέν σε, ὡς Χριστοῦ Ὁσιομάρτυρα, δοξασθέντα ἐν ἀπείροις θαύμασι.

Πάτερ Ἐφραὶμ ἐπιφανείς ἐξ ἀδύτων, ἔπλησας ἡμᾶς χαρᾶς, ὁ πρὶν ἄγνωστος καὶ τῶν λειψάνων σου τὴν ἁγίαν θήκην, ἡμᾶς ἁγιάζουσαν, ὡς θεῖον θησαυρὸν ἡμῖν δέδωκας, ἐξ ἧς προέρχεται, ἰαμάτων χάρις ἄφθονος, τοῖς τελοῦσι τὴν πάνσεπτον μνήμην σου.

Πάτερ Ἐφραὶμ ὡς τοῦ Χριστοῦ, θεράπων θερμότατος, δόξης πολλῆς κατηξίωσαι· ὅθεν καλούμενος πανταχοῦ προφθάνεις καὶ παρέχεις ἅπασι, τὴν χάριν ἀληθῶς τὴν σωτὴριον καὶ ἐν ὀνείρασι καὶ καθ’ ὄπαρ ὀπτανόμενος, πᾶσι δίδως, ταχεῖαν βοήθειαν.

Πάτερ Ἐφραὶμ χρόνοις πολλοῖς, πρότερον κρυπτόμενος, ὁ φανερῶς τοῦ ἀλάστορος, λύσας τὴν δύναμιν, εὐδοκίᾳ θείᾳ ἡμῖν πεφανέρωσαι, τὴν δόξαν ὑπεμφαίνων τὴν μέλλουσαν καὶ τὴν λαμπρότητα, ἧς λαμπρῶς ἀξιωθήσονται, οἱ Κυρίῳ, ἀμέμπτως δουλεύσαντες.

Πάτερ Ἐφραὶμ ὄψιν τὴν σήν καὶ τὴν ἐπιφάνειαν, τρόποις πολλοῖς ἐν τῇ μάνδρᾳ σου δεικνύων, Ἅγιε, τοὺς σὲ καθορῶντας, ἐξιστᾷς τῇ δόξῃ σου· ἀλλὰ τοὺς τοῖς ἁγίοις λειψάνοις σου, πιστῶς προστρέχοντας, ῥῦσαι πάσης περιστάσεως, νοσημάτων σβεννύων τὸν καύσωνα.

Δόξα. Ἦχος πλ. β'.

Ἀγγελικὴν ὑπελθὼν πολιτείαν ἀπό νεότητος, σοφέ, ἐν ὄρει τῶν Ἀμώμων ἐσκήνωσας, ἀσκητικῶς ἀγωνιζόμενος· τὴν γὰρ κλῆσιν εἰς ἔργον ἄγων, ἄμωμος καὶ ἄμεμπτος, ἐν τοῖς δικαιώμασι Κυρίου ὤφθης, ἀνακαθάρας σεαυτόν, πάσης ὑλικῆς προσπαθείας· καὶ χερσὶ μιαιφόνοις ἀποκτανθείς, ὡς θῦμα εὐπρόσδεκτον καὶ ὁλοκάρπωμα θεῖον, προσηνέχθης Χριστῷ, ἀθλητικῶς τελέσας τὴν ζωήν. Ἀλλ' ὡς Ὅσιος ἐν Ἀσκηταῖς καὶ Μάρτυς ἐν Ὁσίοις, διπλῶν στεφάνων ἔτυχες παρὰ Κυρίου καὶ θαυμάτων χάριν ἐκομίσω, ὁσιομάρτυς Ἐφραίμ· διὸ τοῖς τελοῦσι τὴν μνήμην σου, αἴτησαι ἱλασμὸν πταισμάτων καὶ τὸ μέγα ἔλεος.

Καί νῦν. Τῆς ἑορτῆς.

Εἴσοδος, Φῶς ἱλαρόν, τὸ Προκείμενον τῆς ἡμέρας καὶ τὰ Ἀναγνώσματα.

Προφητείας Ἡσαΐου τὸ Ἀνάγνωσμα (κεφ. μγ' 9).

Τάδε λέγει Κύριος· Πάντα τὰ ἔθνη συνήχθησαν ἅμα, καὶ συναχθήσονται ἄρχοντες ἐξ αὐτῶν. Τίς ἀναγγελεῖ ταῦτα ἐν αὐτοῖς; ἢ τὰ ἐξ ἀρχῆς, τίς ἀκουστὰ ποιήσει ὑμῖν; Ἀγαγέτωσαν τοὺς μάρτυρας αὐτῶν καὶ δικαιωθήτωσαν, καὶ εἰπάτωσαν ἀληθῆ. Γίνεσθέ μοι μάρτυρες, καὶ ἐγὼ μάρτυς Κύριος ὁ Θεός, καὶ ὁ παῖς, ὃν ἐξελεξάμην· ἵνα γνῶτε, καὶ πιστεύσητε, καὶ συνῆτε, ὅτι ἐγώ εἰμί. Ἔμπροσθέν μου οὐκ ἐγένετο ἄλλος Θεός, καὶ μετ’ ἐμὲ οὐκ ἔσται. Ἐγώ εἰμι ὁ Θεός, καὶ οὐκ ἔστι πάρεξ ἐμοῦ ὁ σῴζων. Ἐγὼ ἀνήγγειλα καὶ ἔσωσα, ὠνείδισα, καὶ οὐκ ἦν ἐν ὑμῖν ἀλλότριος. Ὑμεΐς ἐμοὶ μάρτυρες, καὶ ἐγὼ Κύριος ὁ Θεὸς· ὅτι ἀπ’ ἀρχῆς ἐγώ εἰμι, καὶ οὐκ ἔστιν ὁ ἐκ τῶν χειρῶν μου ἑξαιρούμενος. Ποιήσω, καὶ τίς ἀποστρέψει αὐτό; Οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεός, ὁ λυτρούμενος ἡμᾶς, ὁ ἅγιος Ἰσραήλ.

Σοφίας Σολομῶντος τὸ Ἀνάγνωσμα (κεφ. γ' 1).

Δικαίων ψυχαὶ ἐν χειρὶ Θεοῦ, καὶ οὐ μὴ ἅψηται αὐτῶν βάσανος. Ἔδοξαν ἐν ὀφθαλμοῖς ἀφρόνων τεθνάναι, καὶ ἐλογίσθη κάκωσις ἡ ἔξοδος αὐτῶν, καὶ ἡ ἀφ’ ἡμῶν πορεία σύντριμμα· οἱ δὲ εἰσιν ἐν εἰρήνῃ. Καί γὰρ ἐν ὄψει ἀνθρώπων ἐὰν κολασθῶσιν, ἡ ἐλπὶς αὐτῶν ἀθανασίας πλήρης. Καὶ ὀλίγα παιδευθέντες, μεγάλα εὐεργετηθήσονται· ὅτι ὁ Θεὸς ἐπείρασεν αὐτούς, καὶ εὗρεν αὐτοὺς ἀξίους ἑαυτοῦ. Ὡς χρυσὸν ἐν χωνευτηρὶῳ ἐδοκίμασεν αὐτούς, καὶ ὡς ὁλοκάρπωμα θυσίας προσεδὲξατο αὐτούς. Καὶ ἐν καιρῷ ἐπισκοπῆς αὐτῶν ἀναλάμψουσι, καὶ ὡς σπινθῆρες ἐν καλάμῃ διαδραμοῦνται. Κρινοῦσιν ἔθνη, καὶ κρατήσουσι λαῶν, καὶ βασιλεύσει αὐτῶν Κύριος εἰς τοὺς αἰῶνας. Οἱ πεποιθότες ἐπ’ αὐτόν, συνήσουσιν ἀλήθειαν, καὶ οἱ πιστοὶ ἐν ἀγάπῃ προσμενοῦσιν αὐτῷ· ὅτι χάρις καί ἔλεος ἐν τοῖς ὁσίοις αὐτοῦ καὶ ἐπισκοπὴ ἐν τοῖς ἐκλεκτοῖς αὐτοῦ.

Σοφίας Σολομῶντος τὸ Ἀνάγνωσμα (κεφ. ε' 15).

Δίκαιοι εἰς τὸν αἰῶνα ζῶσι, καὶ ἐν Κυρὶῳ ὁ μισθὸς αὐτῶν, καὶ ἡ φροντὶς αὐτῶν παρὰ Ὑψίστῳ. Διὰ τοῦτο λήψονται τὸ βασίλειον τῆς εὐπρεπείας, καὶ τὸ διάδημα τοῦ κάλλους ἐκ χειρὸς Κυρίου· ὅτι τῇ δεξιᾷ αὐτοῦ σκεπάσει αὐτούς, καὶ τῷ βραχίονι ὑπερασπιεῖ αὐτῶν. Λήψεται πανοπλίαν τὸν ζῆλον αὐτοῦ, καὶ ὁπλοποιησει τὴν κτίσιν εἰς ἄμυναν ἐχθρῶν. Ἐνδύσεται θώρακα, δικαιοσύνην· καὶ περιθήσεται κόρυθα, κρίσιν ἀνυπόκριτον. Λήψεται ἀσπίδα ἀκἀταμάχητον ὁσιότητα· ὀξυνεῖ δὲ ἀπότομον ὀργὴν εἰς ῥομφαίαν. Συνεκπολεμήσει αὐτῷ ὁ κόσμος ἐπὶ τοὺς παράφρονας· πορεύσονται εὔστοχοι βολίδες ἀστραπῶν, καὶ ὡς ἀπὸ εὐκύκλου τόξου, τῶν νεφῶν, ἐπὶ σκοπὸν ἁλοῦνται· καὶ ἐκ πετροβόλου θυμοῦ πλήρεις ῥιφήσονται χάλαζαι. Ἀγανακτήσει κατ’ αὐτῶν ὕδωρ θαλάσσης· ποταμοὶ δὲ συγκλύσουσιν ἀποτόμως. Ἀντιστήσεται αὐτοῖς πνεῦμα δυνάμεως, καὶ ὡς λαίλαψ ἐκλικμήσει αὐτούς, καὶ ἐρημώσει πᾶσαν τὴν γῆν ἀνομία, καὶ ἡ κακοπραγία περιτρέψει θρόνους δυναστῶν. Ἀκούσατε οὖν βασιλεῖς, καὶ σύνετε· μάθετε δικασταὶ περάτων γῆς. Ἐνωτίσασθε οἱ κρατοῦντες πλήθους, καὶ γεγαυρωμένοι ἐπὶ ὄχλοις ἐθνῶν· ὅτι ἐδόθη παρὰ Κυρίου ἡ κράτησις ὑμῖν, καὶ ἡ δυναστεία παρὰ Ὑψίστου.

Εἰς τήν Λιτήν, Ἰδιόμελα.

Ἦχος α'.

Δαβιτικὴν ῥῆσιν πληρουμένην, ἐν σοὶ καθορῶντες, ὁσιομάρτυς Έφραίμ, φαιδρῶς τιμῶμέν σε· ἐν ὄρει γὰρ Ἀμώμων, τὴν ἀρετὴν ἐργασάμενος, ὡς ἐν ὄρει Κυρίου, ἀθῶος ὤφθης ταῖς χερσί καὶ καθαρὸς τῇ καρδίᾳ, δικαιοσύνην ἐνδυσάμενος· καὶ ἀπαθείας τὰ ἄνθη, μαρτυρικῷ ἀρδεύσας αἵματι, ἀθλητικὴν καρποφορίαν ἐξήνθησας καὶ τῶν θαυμάτων τὸν γλυκασμόν, τῇ Ἐκκλησίᾳ βλυστάνεις· δι’ ὧν παθῶν πικρία ξηραίνεται καὶ πρὸς σωτηρίαν εὐοδοῦνται οἱ βοῶντες· Κύριε δόξα Σοι.

Ἦχος β'.

Τῶν ἀρετῶν τὴν τρίβον, συντόνως πορευόμενος, τὸ τῆς σαρκὸς ἐνὲκρωσας φρόνημα, ἐγκρατείας πόνοις, Ἐφραὶμ παμμακάριστε· τὴν δὲ ψυχὴν κατοικητήριον καὶ καθαρώτατον σκήνωμα τῆς Παναγίας Τριάδος εἰργάσω, ὡς φωτὸς θείου πλήρης· καὶ τοῦ σκότους τὸν ἄρχοντα, δι’ ἀνημέρων βαρβάρων, λυσσωδῶς προσβαλόντα σοι, κραταιῶς ἀπεκρούσω, ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντί σε Χριστῷ· καὶ ὡς χρυσὸς ἐν καμίνῳ, πολυειδέσι βασάνοις δοκιμασθείς, τῷ ξὺλῳ τῆς ζωῆς ἀποκατὲστης, μαρτυρικῆς εὐκλείας ἀξιούμενος καὶ πᾶσιν αἰτούμενος, εἰρήνην καὶ θεῖον ἔλεος.

Ἦχος γ'.

Ὁσιότητι ἐμπρέπων καὶ τῷ Θεῷ ἀμέμπτως ἱερουργῶν, ὡς Ἱερεὺς τῆς χάριτος εὐπρόσδεκτος, Ὅσιε, ὡς θυσίαν καθαράν καὶ προσφορὰν τελείαν, τὴν ἐν ἀσκήσει ζωήν καὶ τὴν ἐν ἀθλήσει στερρότητα, Χριστῷ προσενήνοχας· βαρβαρικαῖς γὰρ χερσὶ συσχεθείς, οὐκ ἐφείσω τῆς προσκαίρου ζωῆς, πρὸς τὴν αἰώνιον ζωὴν κατεπειγόμενος καὶ μαρτυρικῇ κοσμηθεὶς λαμπρότητι, πρὸς τόν νυμφῶνα τῆς ἄνω δόξης ἀνέδραμες, ὁσιομάρτυς Ἐφραὶμ μακάριε· ὅθεν τοῖς τελοῦσι τὴν μνήμην σου, αἴτει ἱλασμὸν παρὰ Θεοῦ καὶ μέγα ἔλεος.

Ἦχος δ'.

Τοῖς πάλαι Ὁσίοις ἁμιλληθεὶς καὶ Μάρτυσι καὶ τῶν ἀγώνων κοινωνήσας αὐτοῖς, τῆς κατ’ αὐτοὺς χάριτος μετέσχες, ἐν τῇ ἀφθονῳ δωρεᾷ τοῦ Παρακλήτου δοξασθείς, Ἐφραὶμ παμμακάριστε, Θεοῦ θεράπων γνήσιε· ὅθεν ἐνεργῶν ἐν τοῖς θαύμασι, πανταχοῦ προφθάνεις καλούμενος καὶ κατ’ ὄναρ καὶ ὕπαρ παραδόξως φαινόμενος, σωστικὴν βοήθειαν παρέχεις, τοῖς ἐν ἀνάγκαις τελοῦσιν. Ἀλλὰ πρέσβευε, Ἅγιε, ταύτην τὴν Μονήν σου ἀπήμαντον τηρεῖσθαι, καὶ τοῖς σὲ τιμῶσι διδόναι, πταισμάτων συγχώρησιν.

Δόξα. Ἦχος β'.

Τὴν ἐν ἀσκήσει ζωήν σου, ὁ τῆς δόξης προσηκάμενος Κύριος, ἀθλητικῆς εὐκλείας σε ἠξίωσεν, Ἐφραὶμ πάτερ Ὅσιε· ἀγγελικῶς γὰρ βιοτεύων καὶ πρὸς τὸ πρῶτον ἀναγόμενος ἀξίωμα, τῇ τῶν κρειττόνων ἐργασίᾳ, ἐπιδρομέων ἰταμωτάτων οὐκ ἔπτηξας τὴν ῥύμην· ἀλλ’ ὡς ἀρνίον ἄκακον, δίκην λύκων ὑπ' αὐτῶν σπαραχθείς τῇ κεφαλῇ, τῶν ὅλων Χριστῷ, τελεώτερον προσηρμόσθης· καὶ τοῦ πόθου εὑρὼν τὴν πλήρωσιν, μὴ παύσῃ ἱλεούμενος ἡμῖν, τὸν σὲ δοξὰσαντα Κύριον.

Καὶ νῦν. Τῆς ἑορτῆς.

Εἰς τον Στίχον, Προσόμοια. Ἦχος πλ. α'. Χαίροις ἀσκητικῶν.

Χαίροις ὁσιομάρτυς Ἐφραὶμ, ὁ ἐκ νεότητος σαυτὸν ἀναθέμενος, καρδίᾳ τελειωτάτῃ, τῷ παντεπόπτῃ Θεῷ, κοσμικὴν ἀπάτην βδελυξάμενος· ἐντεῦθεν ἰσάγγελον πολιτείαν ἐζήλωσας, δι’ ἐγκρατείας καὶ συντόνου δεήσεως, ἐνδιαίτημα ἀπαθείας γενόμενος· ὅθεν Μαρτύρων σκάμματα, ὑπῆλθες ὡς ἄσαρκος, ὑπὸ βαρβάρων ἀνόμων, σφαγιασθεὶς ἀπηνέστατα. Καὶ νῦν ἐκδυσώπει, τοῖς τιμῶσί σε δοθῆναι τὸ μέγα ἔλεος.

Στίχ. Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ Ὁσίου αὐτοῦ.

Χαίροις Ὁσιομάρτυς Ἐφραὶμ, ὁ τῶν Ὁσίων κοινωνὸς καὶ ὁμότροπος, Μαρτύρων ἐν πᾶσιν ἴσος, ὡς τὴν ἀνδρείαν αὐτῶν, καρτεροῖς ἀγῶσιν ἐνδειξάμενος· ἀστὴρ ὁ πολύφωτος, ἀρετῶν τῆς ἀσκήσεως, ὁ ἐκ τοῦ ὄρους τῶν Ἀμώμων τοῖς πέρασι, τῶν ἰάσεων καὶ θαυμάτων τάς χάριτας, πᾶσιν ἐκλάμπων, Ἅγιε, καὶ λύων σκοτόμαιναν, παθῶν καὶ πάσης ἀνάγκης, τῇ ταχύτατῃ πρεσβείᾳ σου. Καὶ νῦν ἐκδυσώπει, τοῖς τιμῶσί σε δοθῆναι τὸ μέγα ἔλεος.

Στίχ. Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ.

Χαίροις Ὁσιομάρτυς Ἐφραὶμ, ὁ φερωνύμως ἐπευφράνας ἐν Πνεύματι, εὑρέσει τῇ παρ’ ἐλπίδα, τῶν σῶν λειψάνων, σοφέ, ἐξ’ ὧν ἀναβλύζει χάρις ἄφθονος· ἐντεῦθεν προστρέχουσι, πανταχόθεν τῇ μάνδρᾳ σου, οἱ ἐν ἀνάγκαις καὶ ἐν νόσοις καὶ πάθεσι καὶ τὴν ἴασιν, παραδόξως κομίζονται. Ὅθεν εὐσήμῳ στόματι κηρύττουσιν, ἔνδοξε, τὴν σὴν θερμὴν προστασίαν, οἱ τῶν καλῶν σου τρυφήσαντες, Χριστὸν ἀνυμνοῦντες, τὸν θαυμάτων ἐνεργείαις σὲ μεγαλύναντα.

Δόξα. Ἦχος πλ. δ'.

Τῷ φωτὶ τῆς χάριτος καταυγαζόμενος, Πάτερ, τῶν ἀρχόντων τοῦ σκότους τάς ὁρμάς, ἀνδρειωτάτῃ ψυχῇ ὑπέμεινας, ὥσπερ ἄλλου πάσχοντος· καὶ τῷ Χριστῷ ὁλικῶς ἀτενίζων, σπαραττομένων τῶν μελῶν φονώσαις χερσίν, οὐδόλως ἐφρόντισας, ἀλλ’ ἐβόας Κυρίῳ· δέξαι Σῶτερ τὸ πνεῦμά μου, ὁ δι’ ἐμὲ ἑκουσίως παθών καὶ πηγάσας μοι ζωὴν αἰώνιον. Καὶ νῦν, Ἐφραὶμ μακάριε, ἀδιαλείπτως πρέσβευε, σῴζεσθαι τοὺς σὲ μακαρίζοντας.

Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς.

Νῦν ἀπολύεις, τὸ Τρισάγιον καὶ τὸ Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α'. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Ἐν ὄρει τῶν Ἀμώμων ὥσπερ λύχνος ἀνέλαμψας καὶ μαρτυρικῶς, θεοφόρε, πρὸς Θεὸν ἐξεδήμησας, βαρβάρων ὑποστὰς ἐπιδρομάς, Ἐφραὶμ ὁσιομάρτυς τοῦ Χριστοῦ· διὰ τοῦτο ἀναβλύζεις χάριν ἀεί, τοῖς εὐλαβῶς βοῶσί σοι· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.

Καὶ τὸ τῆς Ἑορτῆς. Καί Ἀπόλυσις.

ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ

Μετὰ τὴν α' Στιχολογίαν. Κάθισμα. Ἦχος α'. Τὸν τάφον Σου Σωτήρ.

Νεόφωτος ἀστήρ, τῇ Χριστοῦ Ἐκκλησίᾳ, Ἐφραὶμ Θαυματουργέ, ἀληθῶς ἀνεδείχθης, ἀκτῖσι τῶν θαυμάτων σου, καταυγάζων τὰ πέρατα. Ὅθεν σήμερον, τῆς σῆς ἀθλήσεως μάκαρ, ἑορτάζομεν, τὴν ἑορτὴν τὴν ἁγίαν, Χριστὸν μεγαλύνοντες.

Καὶ τὸ τῆς Ἑορτῆς.

Μετὰ τὴν β' Στιχολογίαν. Κάθισμα. Ἦχος δ'. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Ἐπιπεσόντων τῇ ἁγίᾳ Μονῇ σου, Ἀγαρηνῶν οἷαπερ λύκων ἀγρίων, σὲ τοῦ Χριστοῦ ἀρνίον τὸ πραότατον, Πάτερ, κατεσπάραξαν πολυτρόποις βασάνοις· ἔνθεν ἀνελήλυθας πρὸς οὐράνιον μάνδραν, ὁσιομάρτυς Ἅγιε Ἐφραὶμ, καὶ μαρτυρίου, ἐδέξω διάδημα.

Καὶ τὸ τῆς Ἑορτῆς.

Μετὰ τὸν Πολυέλεον. Κάθισμα. Ἦχος πλ. δ'. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.

Ἐν τῷ ὄρει Ἀμώμων ἀναδραμών, πρὸς αἰώνια ὅρη κατὰ Δαβίδ, τὸν νοῦν σου ἀνύψωσας, διὰ βίου λαμπρὸτητος καὶ μαρτυρίου δρόμον, ἀνδρείως διήνυσας, βαρβαρικῆς μανίας, γενόμενος σφάγιον· ὅθεν διπλοῦν γέρας, ἐκ Θεοῦ ἐκομίσω καὶ βλύζεις ἰάματα, Ἐφραὶμ πάτερ, τοῖς σπεύδουσι τοῖς τιμίοις λειψάνοις σου· αὐτὰ γὰρ τῇ σεπτῇ σου Μονῇ, ὥσπερ πλοῦτον θεῖον ἐφανέρωσας, τοὺς πιστῶς προσιόντας ἀεὶ ἁγιάζοντα.

Καὶ τὸ τῆς Ἑορτῆς.

Οἱ Ἀναβαθμοί. Τὸ α' Ἀντίφωνον τοῦ δ' Ἤχου καὶ τὸ Προκείμενον.

Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ Ὁσίου Αὐτοῦ.

Στίχ. Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ.

Εὐαγγέλιον κατὰ Ματθαῖον.

Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς· Πάντα μοι παρεδόθη ὑπὸ τοῦ Πατρός μου· καὶ οὐδεὶς ἐπιγινώσκει τὸν Υἱόν, εἰμὴ ὁ Πατήρ· οὐδὲ τὸν Πατέρα τις ἐπιγινώσκει, εἰμὴ ὁ Υἱός, καὶ ᾧ ἐὰν βούληται ὁ Υἱὸς ἀποκαλύψαι. Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμενοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς. Ἄρατε τὸν ζυγόν μου ἐφ’ ὑμᾶς, καὶ μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷὸς εἰμι, καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ· καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν. Ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστός, καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστι.

Ό Ν' (50) Ψαλμός.

Δόξα. Ταῖς τοῦ Σοῦ Ὁσίου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον  τά  πλήθη  ταῶν  ἐμῶν  ἐγκλημάτων.

Καὶ νῦν. Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον  τά  πλήθη  ταῶν  ἐμῶν  ἐγκλημάτων.

Στίχ. Ἐλεησόν με ὁ Θεὸς, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Σου καί  κατά  τό  πλῆθος  τῶν  οἰκτιρμῶν  Σου, ἐξάλειψον  τό  ἀνόμημά  μου.

Ἰδιόμελον. Ἦχος πλ. β'.

Τῆς ἀμπέλου τῆς ζωῆς κλῆμα ὑπάρχων, Ἐφραὶμ παναοίδιμε, τοῦ μαρτυρίου τὸν βότρυν τὸν πέπειρον, τῇ Ἐκκλησίᾳ ἐγεώργησας, καλῶς ἀγωνισάμενος. Καὶ νῦν βλυστάνεις ἡμῖν, τὸ μυστικὸν τῆς χάριτος νέκταρ, τῇ θερμῇ ἀντιλήψει σου καὶ πρεσβεύεις ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

 Οἱ Κανόνες, τῆς Ἑορτῆς ἢ τοῦ Πάσχα καὶ τοῦ Ἁγίου, οὗ ἡ ἀκροστιχὶς· «Δίδου ὦ Πάτερ θείαν μοι χάριν. Γερασίμου».

Ὠδὴ α'. Ἦχος α'. Σοῦ ἡ τροπαιοῦχος δεξιά.

Δόξης ἀπολαύων θεϊκῆς καὶ φωτισμοῦ ἀπορρήτου πληρούμενος, λόγον μοι πρυτάνευσον καὶ φωτισμόν μοι παράσχου πρεσβείαιςσου, Ἐφραὶμ θεοφόρε, ὅπως ὑμνήσω τοὺς ἄθλους σου.

Ἴθυνας τὸν νοῦν σου ἐκ παιδός, τοῖς τοῦ Κυρίου προστάγμασιν, Ὅσιε, πρὸς ζωὴν τὴν κρείττονα καὶ μοναστὴς θεοφόρος καὶ ἄμωμος, ἐν Ἀμώμων ὄρει, κατὰ Δαβὶδ ἐχρημάτισας.

Δύναμιν λαβὼν παρὰ Θεοῦ, βαρβαρικῆς ἰταμότητος ἔφοδον, ἀκλινῶς ὑπέμεινας, τῆς εὐσεβείας προφαὶνων τὴν δύναμιν, Ἐφραὶμ θεοφόρε, ἐν τῷ στρεβλοῦσθαι τὸ σῶμά σου.

Θεοτοκίον.

Ὅλη καθαρὰ καὶ ἐκλεκτή, τῆς παρθενίας ἐκλάμπουσα χάρισιν ὤφθης, Παναμώμητε, καὶ τὸν Θεὸν τῶν ἁπάντων ἐκύησας, ἐπ’ εὐεργεσίᾳ τῶν γηγενῶν σωματούμενων.

Ὠδὴ γ'. Ὁ μόνος εἰδώς.

Ὑψώσας τὸν νοῦν σου πρὸς Θεόν, ταῖς θείαις ἀναβάσεσι, σαρκὸς τὸ φρόνημα ἀπενέκρωσας καὶ ἀπαθείας ὤφθης κειμήλιον, πόνοις τῆς ἀσκήσεως, Ἐφραὶμ παμμακάριστε, προγυμνάζων σεαυτὸν πρὸς τὴν ἄθλησιν.

Ὡς εἶδες ὡς θῆρες ἀπηνεῖς, κατὰ τῆς θείας μάνδρας σου, ἐπιπεσόντα στίφη τὰ βάρβαρα, ἔστης ἀκλόνητος καὶ ἀπτόητος, τούτων ἐπιθέσεσι καὶ βασάνων ἔφοδον παρ' αὐτῶν, θεοφόρε, ὑπέμεινας.

Παντοίων κολάσεων ποινάς, ὑπήνεγκας ὡς ἄσαρκος καὶ τοῦ Βελίαρ πᾶσαν τὴν δύναμιν, τῇ ἀνενδὸτῳ, Πάτερ, ἐνστάσει σου, Ἐφραὶμ, ἐξενεύρισας καὶ Μαρτύρων στέφανον, ἐκ Θεοῦ ἐκομίσω, μακάριε.

Θεοτοκίον.

Ἁγίων τὸν Ἅγιον, Ἁγνή, ὡς οἶκος ἁγιάσματος καὶ παρθενίας πάναγνον σκήνωμα, σαρκὸς ἐν εἴδει ἡμῖν γεγένηκας· ὅθεν καθαγίασον, θερμῶς ἱκετεύω Σε, τὴν ῥυπῶσαν, Παρθένε, καρδίαν μου.

Κάθισμα. Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.

Βιώσας ὡς Ἄγγελος ἐν ἐγκρατείᾳ πολλῇ, οἰκείοις ἐν αἵμασι, τὴν σὴν ἁγίαν στολήν ἐφοίνιξας, Ὅσιε· ὅθεν ἐν ἀμφοτέροις, ἱερῶς διαλάμπων, δίδου ἡμῖν ὑψόθεν, τῇ θερμῇ σου πρεσβείᾳ, Ἐφραὶμ ὁσιομάρτυς, ἐν πᾶσι βοήθειαν.

Θεοτοκίον.

Ἀφράστως κυήσασα τὸν Ποιητὴν τοῦ παντός, φθορᾶς με ἀπάλλαξον τῶν ἀκαθάρτων παθῶν, σπιλούντων με πάντοτε· εἶδέ μου τὴν ὀδύνην τῆς ψυχῆς, Θεοτόκε, κάθαρον δὲ τὸν νοῦν μου, νοημάτων ἐκτόπων καὶ δίδου τῇ καρδίᾳ μου, κατάνυξιν δέομαι.

Ὠδὴ δ'. Ὄρος σε τῇ χάριτι.

Τείναντες τὸ σῶμά σου, οἱ βάρβαροι Ὅσιε, κατεδαπάνησαν αὐτό, τοῖς ἀνυποίστοις αἰκισμοῖς· σὺ δὲ πρὸς τὸν Κύριον, ἐνατενίζων καρδίας τοῖς ὄμμασι, ἀγαλλομένῃ ψυχῇ πάντα ἤνεγκας.

Ἔχαιρες τυπτόμενος καὶ συντριβόμενος, Ἅγιε, ὑπὲρ ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ὑπ’ ἀλλοφύλων δυσμενῶν καὶ πάντα συνέτριψας, τὰ τοῦ ἀλάστορος κέντρα τοῖς πόνοις σου, ὁσιομάρτυς Ἐφραὶμ ἱερώτατε.

Ῥήσεων ὡς ἤκουσε τῶν θείων χειλέων σου, ᾗ ἐπεφάνης μυστικῶς, ὁράσει, Πάτερ, ἱερᾷ, τὸν τρόπον τοῦ βίου σου καὶ τὴν σὴν κλῆσιν Ἐφραὶμ καὶ τὴν ἄθλησιν, τοῖς ἐν τῷ κόσμῳ λαμπρῶς ἐφανέρωσε.

Θεοτοκίον.

Θρόνος ἀνεδείχθης τοῦ Θεοῦ ὑψηλότατος, κατέχουσα ἐν ταῖς χερσί, ὅνπερ προήγαγες σαρκὶ· διὸ κἀμὲ ὕψωσον, ἐκ κατωτάτου βυθοῦ παραπτώσεων, Θεογεννῆτορ, πρὸς βίον ὑπέρτερον.

Ὠδή ε'. Ὁ φωτίσας τῇ ἐλλάμψει.

Ἐπιστὰς μετὰ τὴν θείαν τῶν λειψάνων σου εὕρεσιν, ἐνεργεῖς ἀοράτως τὸ σὸν ἅγιον ὄνομα καὶ τὴν ἄθλησίν σου τὴν στερράν, Ἐφραὶμ ὁσιομάρτυς, τοῖς ἁγνοοῦσιν ἐγνώρισας.

Ἰαμάτων θεῖα ῥεῖθρα ἡ σορὸς τῶν λειψάνων σου, ἐπομβρίᾳ ἀναβλύζει, θεοφόρε, τοῦ Πνεύματος καὶ ἰᾶται πάθη χαλεπά, Ἐφραὶμ ὁσιομάρτυς, καὶ πᾶσαν ἄλλην ἐπήρειαν.

Ἀοράτως ἐπιφαίνει τοῖς καλοῦσι τὴν κλῆσίν σου καὶ κατ’ ὄναρ καὶ καθ’ ὕπαρ καὶ παρέχεις τὴν χάριν σου· ὅθεν τῶν θαυμάτων σου, σοφέ, ἡ Ἀττικὴ ἐπλήσθη καὶ μεγαλύνει τὸν Κύριον.

Θεοτοκίον.

Νεκρωθέντα τῇ ἀπάτῃ τοῦ δεινοῦ πολεμήτορος, ζώωσόν με, Θεοτόκε, ἡ ζωὴν τὴν αἰώνιον, τέξασα ἐν σώματι ἡμῖν καὶ πρὸς ζωὴν βελτὶστην, ἀνθέλκυσόν με τὸν δείλαιον.

Ὠδὴ ς'. Ἐκύκλωσεν ὑμᾶς.

Μαρτύρων τὴν ἀνδρείαν ἐνδειξάμενος, μαρτυρικῆς λαμπρότητος ἀνεδείχθης, θεοφόρε, κοινωνός, πρὸς βαρβαρικὴν γνώμην ἀπάνθρωπον, πάτερ Ἐφραὶμ, ἀκαταπλήκτως ἀντι-ταξάμενος.

Ὁ νέος ἐν Ὁσίοις τε καὶ Μάρτυσιν, Ἐφραὶμ ὁ παναοίδιμος, τοὺς πιστοὺς πρὸς εὐφροσύνην μυστικήν, πάντας συγκαλεῖται θεὶῳ Πνεύματι· οὗ τὴν σεπτήν ἄθλησιν μέλψωμεν ᾄσμασιν.

Ἰσχὺν ἐνδεδυμένος τὴν θεόσδοτον, ὡς Μάρτυς ἐνθεότατος, τάς ἰάσεις τοῖς νοσοῦσι χορηγεῖς καὶ τοῖς ἐν κινδύνοις νέμεις λύτρωσιν, Ἐφραὶμ σοφέ, τοὺς παραλύτους ἐπανορθού-μενος.

Θεοτοκίον.

Χαρὰν τὴν ἀνεκλάλητον ἐπήγασας, τῷ ὑπὲρ φύσιν τόκῳ σου, τοῖς ἐν λύπαις καὶ ὀδύναις καὶ ποιναῖς, μόνη Θεοτόκε ἀειπάρθενε· ὅθεν κἀμέ τῆς αἰωνίου χαρᾶς ἀξίωσον.

Κοντάκιον. Ἦχος γ'. Ἡ Παρθένος σήμερον.

Ἐν τῷ ὄρει ἤσκησας τῶν Ἀμώμων, θέοφρον, καὶ ἐν τούτῳ ἥνυσας τοῦ μαρτυρίου τὸν δρόμον· ὅθεν σε διπλοῖς στεφάνοις ὁ ζωοδότης ἔστεψεν, Ὁσιομάρτυς Ἐφραὶμ, ἀξίως ἐκτενῶς ἐκδυσωποῦντα, ἐλεηθῆναι τοὺς σὲ γεραίροντας.

Ὁ Οἶκος.

Ἀπὸ νεότητος Χριστῷ ἀκολουθήσας, Πάτερ, τὴν κοσμικὴν ἐπιφοράν καὶ τῆς σαρκὸς τάς ἡδονάς, ἠρνήσω ὁλοτρόπως· καὶ τῇ θείᾳ μεταρσιούμενος ἀγαπήσει, ἐν ὄρει τῶν Ἀμώμων ἀγγελικῇ πολιτείᾳ διέλαμψας καὶ τῆς θείας ἐνεργείας κατοικητήριον πέφηνας, ἱδρῶσιν ἀσκητικοῖς, σῶμα καὶ ψυχὴν ἐκκαθαρθείς, τῆς τῶν παθῶν ψυχοφθόρου συνοχῆς· καὶ χερσὶ μιαιφόνοις ἐπιδρομέων ἀλλοφύλων συσχεθείς, μαρτυρικὴν ἐπεδείξω στερρότητα, ποικιλοτρόπως αἰκισθείς καὶ στρεβλώσεις ὑποστάς καὶ βιαίως διὰ Χριστὸν θανατωθείς· ὅθεν ὁ Ζωοδότης, διπλοῖς στεφάνοις σε ἔστεψεν, Ὁσιομάρτυς Ἐφραὶμ, ἐκτενῶς ἐκδυσωποῦντα, ἐλεηθῆναι τοὺς σὲ γεραίροντας.

Συναξάριον.

Τῇ ε' τοῦ αὐτοῦ μηνός, μνήμη τῆς ἀθλήσεως τοῦ ἁγίου ἐνδόξου Ὁσιομάρτυρος Ἐφραὶμ  τοῦ νεοφανοῦς καὶ θαυματουργοῦ, τοῦ ἐν τῷ κατὰ τὴν Ἀττικὴν Ὄρους τῶν Ἀμώμων ἀσκήσαντος καὶ ἀθλήσαντος, κατὰ τὸν δέκατον καὶ πέμπτον αἰῶνα.

Στίχοι.

Ἀσκήσει τὴν ἄθλησιν Ἐφραὶμ συνάψας,

ἀξίως δεδόξασαι παρὰ Κυρίου.

Πέμπτῃ Ἐφραὶμ χερσὶ φονόεσσαις λυγρὸν εὕρατο μόρον.

Ταῖς αὐτοῦ ἁγίαις πρεσβείαις Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Ὠδὴ ζ'. Σὲ νοητήν.

Ἀσκητικόν διανύων, Ὅσιε, ἀγῶνα πὸθῳ θεϊκῷ, τοῖς ἀθλήσεως σεαυτόν ἔβαψας τοῖς αἵμασι καὶ ὡς θῦμα ἄμωμον, Ἐφραὶμ, προσήχθης τῷ Κτὶσαντι, ὡς αἰνετὸν μεγαλύνων Αὐτὸν καὶ ὑπερένδοξον.

Ῥῶσιν ἀεί ἐνεργείᾳ κρείττονι, ἡ τῶν λειψάνων σου σορός ἀναβλύζει, πάτερ Ἐφραὶμ, νόσους θεραπεύουσα, δαίμονας ἐλαύνουσα καὶ εὐωδίαν οὐράνιον ἀρωματίζει πᾶσι, τοῖς εὐλαβῶς προστρέχουσι.

Ἰδοὺ πιστῶς Ἀττικῶν συστήματα καὶ Ἀθηναῖοι εὐλαβεῖς, τῇ Μονῇ σου τῇ εὐαγεΐ σπεύδουσιν, αἰτούμενοι τὴν πλουσίαν χάριν σου, Ἐφραὶμ, Ἀγγέλων συμμέτοχε, ἣν δίδου, Ὁσιομάρτυς, εὐφραίνων τάς ψυχὰς ἡμῶν.

Θεοτοκίον.

Νάμα ζωῆς, ὡς πηγὴ ἀκένωτος, τῶν οἰκτιρμῶν τῶν θεϊκῶν, τῇ διψώσῃ μου νῦν ψυχῇ βλῦσον, Παναμώμητε, καὶ σβέσον τὸν καύσωνα, τῶν ἀμετρήτων μου θλίψεων, ἵνα ὑμνῶ, Θεοτόκε, τὴν δόξαν Σου τὴν ἄφραστον.

Ὠδὴ η'. Ἐν καμὶνῳ παῖδες Ἰσραήλ.

Γαβριῶντος ἔθραυσας ἐχθροῦ, ὀφρὺν τὴν ἐπηρμένην, τῇ θείᾳ σου ταπεινώσει, ἐν τῷ θλίβεσθαι πικρῶς, παρὰ τῶν κτεινόντων σε· εὐλογεῖτε πάντα τὰ ἔργα κραυγάζων τὸν Κύριον καὶ ὑπερυψοῦτε, Ἐφραὶμ, εἰς τοὺς αἰῶνας.

Ἐδοξάσθης, Πάτερ ἀληθῶς, παρὰ Χριστοῦ ἀξίως καὶ πᾶσι δεδοξασμένος, μετὰ χρόνιον ἡμῖν ἀπόκρυψιν πέφηνας· εὐλογεῖτε πάντα τὰ ἔργα κραυγάζων τὸν Κύριον καὶ ὑπερυψοῦτε, Ἐφραὶμ, εἰς τοὺς αἰῶνας.

Ῥαντισθεὶς τοῖς αἵμασι τοῖς σοῖς, κατέκλυσας τῶν βαρβάρων τὸ κράτος καὶ τὴν μανίαν, τῇ στερρότητι τῆς σῆς ψυχῆς καὶ τῇ χάριτι καὶ ἐβόας, Ἐφραὶμ, ἐν τῷ θνήσκειν· δέξαι μου τὸ πνεῦμα, οἰκτίρμον Ζωοδότα, χερσί σου ταῖς ἀχράντοις.

Θεοτοκίον.

Ἀπειράνδρως τέτοκας Χριστόν καὶ μετὰ τόκον μένεις παρθένος, ὡς πρὸ τοῦ τόκου, ἀειπάρθενε Ἁγνὴ· διό Σοι κραυγάζομεν· χαῖρε μόνη ἁγνείας κειμήλιον πάναγνον, Κεχαριτωμένη, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

Ὠδὴ θ'. Τύπον τῆς ἁγνῆς.

Στέφος μαρτυρίου εἴληφας, μαρτυρικῶς σφραγίσας, Πάτερ, τὸν βίον σου καὶ παρέστηκας ζωῆς τῷ ξὺλῳ γηθόμενος, αἰωνίου χαρᾶς ἀξιούμενος, Ἐφραὶμ ὁσιομάρτυς, καὶ μετοχῇ θείᾳ θεούμενος.

Ἴσος τῶν Ὁσίων πέφηνας, ὁσιακῶς τελέσας, Πάτερ, τὸν βίον σου καὶ ἰσότιμος τῶν ἀθλοφόρων γεγένησαι, ἐνεγκὼν τῶν βαρβάρων τὴν ἔφοδον, Ἐφραὶμ ὁσιομάρτυς· ἔνθεν διπλῶν βραβείων ἔτυχες.

Μνήμην ἐκτελοῦντες σήμερον, τῆς σῆς στερρᾶς ἀθλήσεως, ἐκβοῶμέν σοι· ἀεὶ φύλαττε, πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως, τὴν παροῦσαν Μονήν σου τιμῶσάν σε, Ἐφραὶμ ὁσιομάρτυς, καὶ πᾶσι δίδου τὰ σωτήρια.

Ὅρμῳ γαληνῷ προσώρμησαι, τῆς αἰωνίου δόξῃς τε καὶ λαμπρότητος, μετὰ κλύδωνα τῶν ἀνυποίστων κολάσεων, ὑποστὰς βιαιότατον θάνατον, Ἐφραὶμ ὁσιομάρτυς, ὑπὲρ ἡμῶν ἀεὶ δεόμενος.

Θεοτοκίον.

Ὕψος τοῦ ἀφράστου τόκου Σου, τίς ἐξειπεῖν, Παρθένε, λόγος ὑμνήσεται; Σὺ γὰρ τέτοκας, μετὰ σαρκὸς τὸν ἀσώματον καὶ Θεὸν τῶν ἁπάντων καὶ Κύριον· διό Σε, Θεοτόκε, ἀκαταπαύστως μεγαλύνομεν.

Ἐξαποστειλάριον. Γυναῖκες ἀκουτίσθητε.

Ἀσκητικοῖς παλαίσμασι, τὴν σὴν ζωὴν ἐλάμπρυνας καὶ μαρτυρίου ἀγῶσιν, ὡς εὐωδέστατον θῦμα καὶ προσφορὰ εὐπρόσδεκτος, Κυρὶῳ προσενήνεξαι, Ἐφραὶμ, ἀεὶ δεόμενος, ὑπὲρ τῶν πίστει τιμώντων, τὴν ἱερὰν ἄθλησίν σου.

Καὶ τὸ τῆς Ἑορτῆς.

Εἰς τους Αἴνους, ἱστῶμεν στίχους δ' καὶ ψάλλομεν τὰ ἑξῆς προσόμοια.

Ἦχος δ'. Ὡς γενναῖον ἐν Μάρτυσι.

Ἐκ νεότητος, Ἅγιε, τῷ Χριστῷ ἠκολούθησας, κοσμικὴν τερπνότητα ἀπωσάμενος καὶ πολιτείας λαμπρότητι καὶ πόνοις ἀθλήσεως, ἐν τῷ ὅρει τῷ σεπτῷ τῶν Ἀμώμων διέπρεψας καὶ ἐδόξασας, τὸν Χριστὸν ἀμφοτέροις τοῖς καμάτοις καὶ Ἀγγέλων ταῖς χορείαις, Ἐφραὶμ παμμάκαρ, ἠρίθμησαι.

Ὡς ἀρνίον σε ἄκακον, ἐπελθόντες οἱ βάρβαροι, οἷα θῆρες ἄγριοι κατῃκίζοντο· σὺ δὲ ἀτρέπτῳ φρονήματι, τὰ πάντα ὑπέμεινας, ἀτενίζων τῷ Χριστῷ, οὗ εἰς χεῖρας τὸ πνεῦμά σου, χαίρων δέδωκας καὶ συνήφθης Ἁγίων ταῖς χορείαις, ὡς στερρὸς Ὁσιομάρτυς, Ἐφραὶμ ἡμῶν ἀγαλλίαμα.

Ἐν Ὁσίοις ὡς Ὅσιος διαλάμπεις, μακάριε, καὶ ἐν Ἀθλοφόροις ὡς Μάρτυς ἔνθεος· ἐν ἀμφοτέρων γὰρ, Ἅγιε, τοῖς πόνοις ἠρίστευσας καὶ ἐδόξασας Χριστόν· διὰ τοῦτο θαυμάτων σοι χάριν δέδωκεν, ὁ δεχθεὶς τοὺς ἁγίους σου ἀγῶνας· Ὄν ἱκέτευε ἀπαύστως, Ἐφραὶμ, ὑπέρ τῶν τιμώντων σε.

Εὐδοκίᾳ τῇ κρείττονι, τοῦ λαμπρῶς σε δοξάσαντος, μετὰ πολυχρόνιον τὰ σὰ λείψανα, ἐν γῇ κατάκρυψιν, Ὅσιε, νῦν ἐφανερώθησαν, ὥσπερ ἄνθη νοητά, εὐωδίαν οὐράνιον, ἀποπνέοντα καὶ θαυμάτων δυνάμεις ἐνεργοῦντα, τοῖς ἐν πίστει ἑξαιτοῦσιν, Ἐφραὶμ θέοφρον, τὴν χάριν σου.

Δόξα. Ἦχος πλ. α'.

Τῆς ἀρετῆς τὴν χλαῖναν, τῷ τῆς ἀθλήσεως αἵματι ἐφοίνιξας, ὁσιομάρτυς Ἐφραὶμ, ἀγωνισάμενος νομίμως· τάς ἀοράτους γὰρ ἀρχάς τοῦ σκότους θριαμβεύσας, τῶν ἐρωμένων τὴν ῥύμην οὐκ ἔπτηξας, τὰ ἄνω ποθῶν καὶ ζητῶν· καὶ ἐν πᾶσιν ἀριστεύσας, λαμπαδηφόρος ἀνέδραμες, ἐν τῷ νυμφῶνι τῆς ἀϊδίου ζωῆς. Ἀλλ’ ὡς τοῦ θείου φωτὸς κοινωνός, σκότους παθῶν ἀπάλλαξον, τοὺς ἑορτάζοντας τὴν μνήμην σου.

Καί νῦν. Τῆς ἑορτῆς ἢ τὸ τοῦ Πάσχα.

Δοξολογία Μεγάλη καὶ Ἀπόλυσις.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Τὰ συνήθη.
Ἀπόστολος. Προκείμενον ἦχος βαρύς.

Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ Θάνατος τοῦ Ὁσίου Αὐτοῦ.

Στίχ. Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ.

Πρός Ῥωμαίους ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα. Ἀδελφοί, ὅσοι Πνεύματι Θεοΰ ἄγονται.... (ζήτει, τῷ Σαββάτῳ τῆς ε' ἑβδομάδος).

Εὐαγγέλιον κατὰ Ματθαῖον (ζήτει αὐτό τῇ ιγ' Ὀκτωβρίου).

Κοινωνικόν. Εἰς μνημόσυνον αἰώνιον.... 

Μεγαλυνάριον.

Βὶῳ διαλάμπων ἀσκητικῷ, ἐν ὄρει Ἀμώμων, ἠγωνίσω μαρτυρικῶς καὶ θαυμάτων χάριν, θεόθεν ἐκομίσω, Ἐφραὶμ Ὁσιομάρτυς, Ἀγγέλων σύσκηνε.

Δίστιχον·

Εὔφρανον Ἐφραὶμ τῇ θείᾳ χάριτί σου,

Γεράσιμον μέλψαντα τὴν ἄθλησίν σου.